İMANDA DA AMELDE DE ZORLAMA OLMAZ

Ebu Hureyre'den:

u2013 Ancak gücünüzün yettiği kadar, amel yüklenin.

(Buhari/Savm 20)

* * *

İnsan, hayır işlerken kendini zorlama cihetine gitmemelidir. Farzları eksiksiz yaptıktan sonra, nafilelerde severek ve isteyerek yapacağı kadarıyla yetinmelidir. Çünkü zorlanma durumu, daha sonra terketme halini netice verebilir. Hayırlı amelde hırs göstermek ve acele etmek makbul sayılsa bile, bu hırs, amelleri kendini zorlayarak yapma boyutuna dönüşmemelidir. Hayrı sevmek ve istemek, göz önünde bulundurulacak temel ölçü olmalıdır.

* * *

İnsanın kendini zorlayarak çok amel ve hayırlar işlemek yerine, severek yapabileceği az ameli tercih etmesi, ama severek yaptığı o az amelleri de düzenli ve istikrarlı şekilde sürekli yapması, Allah katında daha makbul sayılmıştır.

Rabbimizin, kulunun çok ameline, hayrına, ibadetine ihtiyacı yoktur. Kulun ihlas ve samimiyetini, yaptıklarının çokluğuyla da ölçmez. Allah'ı razı etmek için, kulun severek, isteyerek yapacağı az, öz ve temiz amelleri yeter.

Amelde insanın kendini yorması, çok ibadet yapmak için zorlanması, aslında insanın kulluk kalitesini menfi etkilediği gibi; uzun vadede, kendini amel ve ibadet yorgunu hale getirip bütünüyle terketme durumuna da düşürebilir.

Allah'ın kulundan, zorlama ile yapacağı çok amel yerine; sevgiyle, istekle yapacağı az ameline razı olması, kuluna olan şefkat ve merhametinin açık bir tezahürüdür.

Rabbimiz, kullarının amel ve ibadetten usanıp yorularak terkeder duruma düşmelerinden, böylece günahkar ve asi bir kul sayılmalarından hoşlanmaz. Onlardan az da olsa sürekli, istikrarlı, kaliteli bir kulluk sergilemelerini beklemektedir.