Hızır'la Bir Saat
Ben burada senden uzak, İstanbul'dan uzak, denizden ve Deniz kapıdan uzak bir diyardayım efendim. Gece vakti Talar-ı Vahdet'ten çıkan gençler ne seni tanır ne de beni. Binalar, konser salonları ne kadar güzel olsa da içinde tanıdıklar olmasa faydasız. İçimde bir hüzün fırtınası başlar, yalnızlık hissi beni uzaklaştırır oradan. Elimdeki konser biletimi hoyratça yırtıp atıyorum.
Senin kırk gün kırk saat kahvehanelerini gezerek yazdığın Deniz Kapı semtinden burada eser yok. Ben ancak bir saat dayanabiliyorum. Önce sünnetu00ee bir kafede biriktirdiğim mısralar birer birer çöpe gitti. Sonra sen gelirsin diye aldığım konser biletiu2026
Çaresiz evin yolunu tutuyorum. Yol üstünde bakkala selam verip bir su bir de bisküvi alıyorum. Sıcakta sivrisineklerin saldırısına aldırış etmeden Hıyaban-ı Şehriyar'da yol kenarında akan suyun sesine kulak kesildim. Tahran caddelerinin denize özlem kokusu var. Bu kokuyu ben de duyar gibiyim. Belki bu sular nehre ulaşır, nehir de denizeu2026 Ve ben de Deniz Kapıya ulaşırım böylece. Orada Hızır'la buluşurum.
Hani demiştin ya mısralarında "Suyu arayan adam değil/Suyun aradığı adam ol." Su geldi beni buldu. Su Hızır mıydı bilmiyorum. Yalnızlık serüvenlerinin romanını yazmalıyım şimdi. Talar-ı Vahdet'in ışıkları sönüyor. Yorgun konser adamları ellerinde çalgılarıyla evlerinin yolunu tutuyor. Kutlu gecenin sahibine sığınıyorum.
Biraz sonra çıkmaz bir sokağın son kapısını çalıyorum. Kapıyı açan dostum bana neden geç kaldığını soruyor. Ona Deniz Kapı özlemi var içimde dedim. Bu yüzden Hızır'ı bekledim. Gelmediu2026 Gelmesi gerekirdiu2026 Gelmeyinceu2026 Geldim, dedim. Arkadaşım şimal tarafından Geylan tarafındandı. Deniz'i ve kapıyı çok iyi bilirdi. Aldı beni içeriye. Ben gelmeden "tar" çalgısıyla temrin yapıyormuş.
"Selvi Boylum Al Yazmalım" müziğini dinliyordu. Ona senin sözlerinle hitap ettim. "Dinle sen ermesen bile. Bir ermişe erebileceksin. Ermiş bir sözün olmasa da ermiş bir sözü duyacaksın." Semaverde kaynayan çayı yudum yudum içtim.
Bir aşk macerasını bir emeğe dönüştürmekten başka çaremiz yoktu. Hızır İstanbul'da değilse Medine'ye gideyim. Belki Tahran'dan Medine'ye gidecek bir yolumuz bir yolcumuz olur. Orada çölden sonraki ilk kuyudan su içeceğimiz günü hayal ediyorum. Hurma ağaçları gölgesinde Hızır'la oturmuş kuşların sesini dinleyecek bir kervan bekçisi olsam da yeğdir.
