Hira

Hikmetini yitirmiş bir çağın boşluğundayız. Dünyanın bu son faslında muradını şaşırmış insanın imtihanındayız. Hemen herkes popülist bir kaygıyla kendi kendine esir. Bolluğun faziletini yitirmiş, hiçliğin bolluğuna eremeyenleriz. Dünya saldırgan, beşer aldırmayan. Gamsızlık sarmış duyguları. Riya sızmış ömürlere. Hâl, hâlsizlik. Ben neredeyim, sen neredesin, esrarengiz bir yaratılışın neresindeyiz. İnsan kaybolmuş. Nasihate kulak vermeyen, hikmetler ummanında dermana koşmayan, irfan dolu öğütlerden pâyelenemeyen bir devir… Hâsılı, insan dirilişe muhtaç…

Bir Hira inşa etmeli insan, kendine, kendi kendine. Ömre sevinçler ve sevdalar yağdıracak bir Hira’mız olmalı. Kalbimizi serin serin ısıtacak, aklımıza sonsuz coşkunun şiirini öğütecek bir dergâha sığınmalı. Hakka doğru yol aldıracak, tefekkür imzalı bir durak gereklidir. Soluklandığında mışıl mışıl hisler hazzettirecek bir mağarası olmalı insanın, saraylar niyetine. Varlığın hayretinde, öz arıyoruz. Söze sığmayacak bir köz arıyoruz, yanan, lakin yakmayacak olan. Çaresiziz, çare olacak bir Hira mahrumuyuz. Hira’sız mahrumiyetlerde mahkûmuz, huzursuz ömürlerin akıbetine…

Hira… Ruhun hikmetidir, ömrün birikimidir, yaşamın servetidir. Düşünecek, düşündürecek, hikmetler erilecek bir Hira’sı olmalı insanın. Fakirhane olan dünyamızın tozpembe körlüğünde, kalbimize aşkın iklimine liman olacak bir Hira’mız olmalı. Hira, kuruluş devranında, kurtuluş medeniyetinin mağarası. Erdem sahifesinde, güzel ahlakı öğütleyen mağara. Fani makamlardan sıyrılıp, içinde bir devlet inşa ettiğimiz, kendi koca devletimizi mamur ettiğimiz Hira’mız.

Bir makam arıyoruz, makamlar üstü. ‘‘Tabiat içinde, tabiatla birlikte ama tabiatüstü” Şerefine ve izzetine melekler hayran bir makam arıyoruz. Hira süslü bir makam arıyoruz. Ömrün her salisesine sirayet edecek bir ışık gerekli, Hira kaynaklı. Hira, Medine medeniyetinin Muhammed muhabbeti.

Hira’sı olamayanın azabıdır bu dünya, Hira’sızlık terk-i edeptir. Yokluğun, yok oluşun ispatı, aydınlanması Hira kaynaklı olmayanın.

Bütün şiirlerin ilhamı, bütün destanların miladı, zafere koşan küheylanların muzaffer edasıdır Hira.

Hira aydınlattığından beridir, kutlu bir onur aldı insanlık. Anlamın derinliğinde filizlenmenin bolluğudur ufku Hira olanın. Hira, kulluğun sultanlığına ermenin hikmetli dergâhı… Bir Hira’sı olmalı, gece gündüz Hüü, Hü, Hüvelbâki diye diye…