Herkes ruhla yaşar hayatı

Allah, insanı en güzel şekilde yaratmış, kendi ruhundan üflemekle de ona değer vermiştir. O ruhu taşıyan değerlidir. Kuran’da bu şöyle ifade ediliyor.

“Allah, yarattığı her şeyi güzel yapmış ve ilk başta insanı çamurdan yaratmıştır.” “Sonra ona düzgün bir şekil vermiş ve ruhundan ona üflemiş; sizi kulak, göz ve gönüllerle donatmıştır. Ne kadar az şükrediyorsunuz!” (Secde:7, 9)

Allah güzeli, çirkini ve hayatı yaratmakla kusursuz bir sanat ortaya koymuştur. Çirkin de olsa güzelde olsa Allah’ın yarattığı her şey mükemmeldir. Dolasıyla Allah’ın nizamında en ufak bir kusur bulunamaz. Hepsi güzeldir. Güzellik kiminin yüzündedir, kiminin içinde. Güzel ahlak bunlardan, var olduğu hayatları güzelleştiriyor.

Güzellik paha biçilmez elmaslar gibidir. Edep ve ahlak da böyledir, bulunan kimseyi kıymetlendiriyor. Altının kıymetini sarrafların anladığı gibi sen anlaşılmıyorsan suç sen de değil seni anlamayandadır. Eğer sen iyi bir şeye layık değilsen iyilik sende kıymet bulmaz, sen de onun kıymetini bilmezsin. Yani iyilikten ancak iyiler anlar, kötülükten ise kötüler.

İlk cümleye atıfla, Allah’ın bütün yarattıkları mükemmeldir, güzeldir ancak o ruhu taşıyanlar ve imanın gereğini yapanlar daha değerli ve daha güzeldir.

“…Ve Allah ruhundan ona üflemiş” ayetiyle haber verildiği gibi müfessirler “Allah’ın ruhu” demeyi, Kâbe’ye “Allah’ın evi”, kula “Allah’ın kulu” demek gibi yorumlar. Hepsinde Allah’ın ruhu var ve bu nedenle kutsaldır.

Ruhunu kaybetme pişmanlığı yaşayanlar, önce kendini bulmalıdır diye düşünüyorum. Yeniden insan olmanın arayışı… Evet öyle. Ruhlu ile ruhsuz aynı değildir. Siyahla beyazın aynı olmadığı gibi. Ateşle suyun aynı rolde olmadığı gibi. Su söndürücü roldedir, ateş yakıcı! Ruh ise insana hayat veriyor.

İnsanı yıpratan, yer yer aklını yerinden oynatan çirkinliklere, kokuşmuşluğa, zorbalığa maruz kalındığı zamanlarda direnmek ve karşı koymak o ruhun ve fıtratın gereğidir. İyilik eden iyilik buluyor, kötülüğün karşılığı ise kötülüktür. Ne ekersen onu biçiyorsun.

Sabahattin Ali’nin tespitidir “etrafımız o kadar çirkefle dolu ki, temiz kalmak için tek çare, kendi dünyamıza çekilmek…” Ancak mücadele edenlerin kazanacağını biliyoruz. Susayan suya kavuşuyor çünkü. Çölün suya kavuşması gibi temizlenmek isteyenler de temizliğe. Af dileyen affediliyor.

Hiç bir şey günah kadar yük değil kalbine insanın. Günahla yorulduğu kadar yorulmuyor. Kalbi ve gönlü yorulan insan her şeyiyle yorulmuş insandır. Bu yüzden dinlenmek ve sükûn bulmak ister. Başta namaz, Hac, oruç kısacası İslam arınmak isteyen yön veriyor. Huzurun ve kurtuluşun istikametini…

Sırası gelmişken Hz. Ömer’in "kalbin ahlakına ‘edep’ denir" sözünü bir kez daha hatırlamış olalım. Bu edepsiz dünyayı iyilik, edep ve merhamet insanının kurtaracağına inanıyoruz. İyilik ve merhamet, en katı kalbe bile iyi geliyor çünkü. Merhamet her gönlün ihtiyacıdır.

Uygulayın, bu reçete dünyayı düzeltecektir.