Her şeyi Sayın Cumhurbaşkanı'ndan beklemek!

Sayın Cumhurbaşkanı, bazı dizilerle programlardaki berbat işlere dikkat çekince, kanallara üst üste ceza kesilmeye başlandı…

Eskiden de kesiliyordu ama şimdi, “ikaz” gelince gaza basıldı.

Devamı gelir, umarım.

Takipteyim!

Bir de, şu “fırsatçılık” meselesi…

Sayın Cumhurbaşkanı, “fırsatçıların” üzerlerine daha da kararlı bir şekilde gidileceğini , bunlara ağır yaptırımların uygulanacağını söyleyip, vatandaşı da “boykot”a davet edince, “haber” kanallarından bazıları gaza bastı…

“Fırsatçılık” meselesini sadece “Ana Haber” bültenlerinde değil, “herkesin aynı şeyleri söyledikleri” ve “söylediklerini tekrar edip durdukları” “tartışmama programları” da “ana konu olarak” işlemeye başladı.

Memleketimizin özellikle son yıllardaki hali böyle; Sayın Cumhurbaşkanı, “ikaz” etmese, bir konuya “dikkat” çekmese, pek de bir şey yapılmayacak adeta.

Belli yerlerde bulunanların hepsi, memleketteki en yüksek Makam’dan işaret bekliyor adeta.

Sayın Cumhurbaşkanı “işaret” etmese, işler duracakmış gibi.

Sayın Cumhurbaşkanı el atmasa, hiçbir konuda mesafe alınmayacakmış gibi.

Geçmişte, “otomobillere cam filmi yasağı”nı kaldırtan da, “aşırıya” kaçan motorlu taşıtlar vergisini düşürten de Sayın Cumhurbaşkanı’nın “ikaz”ı olmuştu,

Geriye dönüp baktım; siyasal iktidara en yakın gazeteler, “motorlu taşıtlar vergisi” haberini şöyle vermiş, o günlerde:

“MTV artışında Cumhurbaşkanı’nın sinyalini verdiği indirim için Maliye çalışmaya başladı. Tartışma yaratan yüzde 40—68 arasındaki zammın yüzde 2-40’a çekilmesi plânlanıyor.”

Evet, Sayın Cumhurbaşkanı o günlerde, “Ben yaptım oldu demekle olmaz!” mesajıyla, MTV artış oranına karşı çıkmış…

Böyle olunca da, motorlu taşıtlar vergisi “makûl” seviyeye çekilmişti.

Peki, zamanın Maliye Yönetimi “makûl” olanı göremiyor muydu?

Her işe, ille de Sayın Cumhurbaşkanı mı el atacak?

Hâlâ devam eden şu başıboş köpek sorununun üzerine gidilmesi bile, Sayın Cumhurbaşkanı’nın “talimâtı” ile olmuştu.

Bu memlekette, bunca bakan, bunca yetkili var.

Her meseleyle Sayın Cumhurbaşkanı mı ilgilenecek?

Koca koca bakanlar, inisiyatif kullanamıyor mu?

Mesela…

İlgililer, yetkililer, Sayın Cumhurbaşkanı “ikaz etmeyince” tâlimat vermeyince, televizyonlardaki yıkıcı, bölücü, aileyi tahrip edici, ahlâk ifsad edici programlarla, dizilirle “mücadele” etmek için, şöyle canla başla çalışamıyor mu?

Dönelim şu “fırsatçılık” meselesine…

Asgari ücrete az biraz zam gelecek diye, sürekli olarak etiket yükselttiği doğru bazılarının…

İlgili bakanlıklar, piyasada fiyatların şişmesine ve “enflasyonla mücadele”nin olumsuz yönde etkilenmesine yol açan bu tür davranışlarda bulunanlara en ağır cezaların uygulandığını…

Bundan sonra da uygulanmaya devam edileceğini, fırsatçılara göz açtırılmayacağını defalarca, defalarca, defalarca en “veciz” ifadelerle dile getirdiler.

Getirdiler ama…

Bunlar hâlâ söylendiğine göre, fırsatçılıkla mücadelede başarıya ulaşılamamış demektir.

Kesilen cezalar, gerekli etkiyi oluşturmamış, caydırıcı olmamış, “devede kulak” kalmış demektir.

Dünyanın her yerinde fırtınalar estiren, berbat düzenleri yıkan, yeni düzenler kuran koskoca Devletimiz…

Devletimizi yönetenler…

Dışarıda bu kadar etkiliyken…

İçeride, fırsatçılarla mücadelede yıllar yılı yeterince “etkili” olamıyor mu yani?

Süper güçleri caydıran Sağlam İrade, bunlar için yeterince caydırıcı değil mi yani?

Bu “fırsatçılar”, bir “beka meselesi” olan “enflasyonla mücadeleye”, bunca yıldır büyük zararlar verme cür’etini, cesaretini nasıl oluyor da kendilerinde bulabiliyorlar?

Kimlere, nelere güveniyorlar?

Kâr hırsı, bu kadar mı gözlerini kararttı?

Gibi sorular işte…

Bütün bunları yazarken, aklıma, Başkent’teki yeni yeni dikilen…

“Dikine dikine” dikilen…

Hem de, tam olarak yerleşime açıldıklarında, zaten epeyce sıkıntıda olan trafiğin iyice kilitlenmesine sebebiyet verecek olan “çok katlı, pek çok katlı binalar” geliyor…

Geçenlerde yurt dışında yaşayan bir arkadaşımla lâflarken…

Türkiye’den “konut” almak istediğini söyledi.

O yeni, yepisyeni, dikine dikine binalardan birinden “daire” sormuş…

En düşük fiyatlısı, 8 milyonu aşkınmış…

Sonrası, 10, 15, öyle gidiyormuş…

Nice nice “konut”lar var, böyle…

Bu işin bendenizi birinci derecede ilgilendiren tarafı, Başkent’in en merkezi yerlerindeki bu binaların tamamen yerleşime açılmasından sonra, iyice kilitlenecek olan trafikle nasıl başa çıkacağım meselesi…

O konutlardan alabilmenin sınırında gezenler ise, fiyatların yüksekliğinden şikâyet ediyorlar.

Şimdi şöyle düşünün…

Birisi o konutlar aldı ve kiraya vermek istedi.

Diyelim ki, 10 milyon lirayı buldu, buluşturdu, aldı…

Kiraya verecek…

Sizce, 10 milyon liralık bir yatırım karşılığında aldığı o yepisyeni, lüks evi, kaç liraya kiraya vermesi makûl olur.

Sizce kaç liraya kiraya verse, bir yatırımca olarak “akılsızlık” etmiş olmaz?

Herhalde az bir bedel çıkmayacak ağzınızdan…

“Mesela bir asgari ücret karşılığı” demeyeceksiniz…

Epeyce yüksek bir rakam çıkacak ağzınızdan.

O yüksek rakam da, diğer kira bedellerini etkileyecek, öyle değil mi?

Piyasa böyle böyle artacak…

O onu etkiledi, bu bunu etkiledi derken, karşımıza koskoca bir problem çıkacak…

Şimdi…

Acaba?

O yepisyeni konutları o fiyatlara satanlar, o müteahhitler de birer “fırsatçı mı?”

Yok, hayır, onlar öyle demiyor elbette…

Gidip, fiyat soranlara ve o fiyatları çok yüksek bulanlara, başta arsa maliyetleri olmak üzere, her bir maliyet kaleminin çok yüksek olduğunu…

Kendilerinin “işi çevirebilmek” için uğraştıklarını…

Aşırı kâr hırslarının söz konusu olmadığını söylüyorlarmış…

Ben de, bu işleri yapan arkadaşlara sorduğumda, maliyet kalemlerinin aşırı yüksekliğinden ve sürekli olarak da yükseldiğinden şikayet ediyorlar…

Bu durumda, onların mal aldıkları yerler…

Arsalarını satışa sunanlar da, birer “fırsatçı” mı oluyor?

Bu aziz milletin bu kadar büyük bir bölümü, “fırsatçı” mı yani?

MANEVİ VATAN’ımız bu kadar mı tehlikede?

Derken derken aklıma nice soru geliyor…

Mesela…

“Tarım Kredi Marketleri”nin fiyat politikaları, niçin hepimizin yüzünü güldürecek durumda değil?

Onların fiyat politikaları niçin diğerlerine “emsal” olacak kadar farklı değil?

Mesela…

Bir vakitler esnaflarının “Ben siftah ettim, yandaki komşumun henüz siftahı yok, lütfen oraya gidiniz!” dediği bir memlekette, “fırsatçılık” denilen nasıl oldu da bu kadar yaygınlaştı?

Mesela…

Aileler bölünüyorken…

Boşanmalar artıyor, evlenmeler azalıyorken…

Evlenme yaşları iyice geciktiriliyor, insanlar gittikçe daha fazla yalnızlaşıyorken…

Enflasyonla mücadele nasıl olacak?

“1 artı 1 konutların” yaygınlaşması ve “enflasyonla mücadele için” daha da yaygınlaşacak olması iyi bir şey midir?

Annelerimiz, babalarımız, ninelerimiz, dedelerimiz bakıma muhtaç hale geldiklerinde onları 1 artı 1 konutlara alabilir miyiz?

Alamazsak, onlara kimler bakacak?

Hepsini “huzur (!)” evlerine mi göndereceğiz?

O konutlarda “en fazla kaç çocuğa” bakabileceğiz?

Sayın Cumhurbaşkanı’nın ifade ettiği gibi, bir “varoluşsal tehdit olan” doğurganlık oranının iyice düşmesi ve nüfusun hızla yaşlanması meselesiyle nasıl başa çıkacağız?

Bu konularla da, bizzat Sayın Cumhurbaşkanı’nın mı ilgilenmesi gerekecek?

Memleketteki diğer yetkililer, kendi alanlarında inisiyatif kullanıp çözümler üretemiyorlar mı?

Üretemiyorlar mı, yoksa böylesi kolaylarına mı geliyor?

Ah, aaah…

Bizim medyamız!

Bir kısmı “Erdoğan gitsin de memleketin başına ne gelirse gelsin!” havasında…

Bir kısmı da, “etliye sütlüye” karışmama, pozisyon koruma ve kollama derdinde…

Bizim gibi yazanlar, söyleyenler de…

Ne İsa’ya Ne Musa’ya!

Rabbim…

“Yaranma” derdi olmayanlardan eylediğin için

şükürler olsun, Serdar kulunu.