HAYAL TRENİ

Hayaller alemine akıp giden bir treni vardı çocukluğumuzun

Ve biz hep köşe başlarında sarılırdık sevdiklerimizeu2026

"Önce hayaller ölür" diyor W. Shakespeare, "sonra insanlaru2026" Öldük mü? Fikrin, insanı bir mıknatıs gibi içine çekip özüne hapsettikten sonra eyleme dönüştürdüğü zamanları geçersek; hayallerin ruhumuza üflediği o latif tılsımı öldürdük mü?

İnce bir bahar akşamını takıp peşine, zümrüt vahalardan, billur dağlardan, pamuk beldelerden, rüya diyarlardan geçmek için tutunduğumuz kuvveti, hangi kırgın eşiklerde bıraktık? Hangi parçalanmışlıklarımızla yitirdik gülüşünü, dünyada nimet diye ellerimize sunulan ve fakat buralı durmayan uzak hülyaların? Hayallerimizle aramıza koyduğumuz mesafe, gözün görebileceği büyüklükte mi?

"Korkma, düş kendi içindeki kuyuya" diyor Ömer Erdem, Kırık Kapısındau2026 Düşünüyorum, en son ne zaman sığındığımızı kuyumuzau2026 Onun bizi içine alıp karanlık duvarlarıyla konuşturmasına, yani kendi sesimizle buluşturmasına en son ne zaman izin verdiğimizi düşünüyorum. Joseph Campbell "Girmekten korktuğunuz mağara, aradığınız hazineyi barındırır." derken, gün be gün uzaklaştığımız içimizi, hayal dünyamızı işaret etmiş olabilir mi? Giorgio de Chricio,"Değil mi ki aslolan, gözlerin kapalıyken yaşadıklarındır." iddiasını bırakıyor insanlığın yanı başına, ispata ihtiyaç duymadan. Peki nedir gözlerimiz kapalıyken yaşadıklarımız?

Yahya Kemal'in "insan, dünyada hayal ettiği müddetçe yaşar" söylemi en kesif bir şekilde dokunsa da bilincimize, Mark Twain'in "Düşlerinizi kovmayın, çünkü onlar gidince belki siz kalırsınız ama artık yaşamıyorsunuz demektir." söylemi, en acı tavrını takınarak meydan okuyor hayatau2026

Boyumuzu aşan hayallerimiz vardı. Küçüklüğümüz nispetinde büyüyen hayallerimizu2026 Elleri göğe uzanan; yüzü güneş mizaçlıysa da gözleri gece bakışlı güzelleri anlatanu2026 Gerçekleşmesi ne kadar zor olursa olsun yüreğimize uzak gibi görünmezler, yaşama tutunmak adına birer umut hüviyetine bürünürlerdi. Hayallerin çocuklukla ilgisi olmalı. Yoksa yorulup yıprandıkça ve insanın nasıl kırılgan bir zemin üzerine inşa edildiğini anladıkça kayan yıldızlar gibi teker teker uzaklaşmazlardı her biri. Yeni güzelliklere yelken açma gayretiyle değil de mazinin sisli puslu aynasında seyredilmek için yaşatılmazlardı;

Geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer. Hayali

İnsan, ne zaman kaybetmeye başlar hayallerini? Mutluluğun ellerini sıkı sıkı kavrarken coşkunun fanusunda gizlenmiş lirik hayalleriniu2026 Onun içsel yolculukla doğal bağlantısını düşünürsek sorunun cevabı dışarımızdaki dünyada gizlenmiş olmalı;

Gözler az gördüğü, kulaklar az duyduğu ölçüde hayal gücü artar. Stefan Zweig

Araç güzel niyetlerle icra edilse de amaç iklimine taşındı. Teknoloji adına atılan her adım, gerçekleştirilen her eylem mantık boyutuna sürüklerken insanı, mana ikliminden uzaklaştırdı. Bu uzaklık, tahayyülümüzle de aramızı açtı.

Gayretu2026 Hızla giden hayal trenine son umut yetişmek içinu2026

Selam ile.

Nuray Alper