Hariçten gazel okumadan
Sabri Hoca gün boyu serazad düşüncelere dalmış. Gündüz güneşe gece vakti aya bakarak hayaller kurmuştu memleketi için, vatanı, ülkesi ve tüm insanlık için. Ne eşeğine ters binip insanlara ders vermeyi düşünür ne de tersten düşünceler üretip insanların kafasını yorardı. Son zamanlarda kendisine fikir danışanlara da danışılmayan danışmanlara yönlendirir, onların da biraz mesai harcamalarını isterdi. Nasıl olsa bu devirde Ömer Seyfettin’in Pembe İncili kaftanındaki Muhsin Bey karakterinde olmayacaktı.
Bir dönem Muhsin Bey karakterine bürünmek istemişti. Ama ne bir devlet nişanı ne de bir teşekkürle iltifata mazhar olmuştu Sabri Hoca. Şimdilerde bütün meselelerde olduğu gibi memleket meselelerinde de ketum davranır bir role bürünmüştü. Daha önce kıymetli dostu Hüseyin Akın’dan devşirdiği bir söz vardı.
Her dergi bir çıkar için çıkardı…
Sabri Hoca da bu sözü uyarlaya yuvarlaya memleket meselesi için yeni bir söz üretmekten geri kalmamıştı.
Memleket Nazım Hikmet
Nazım Hikmet Memleket
Kafiye için yazmadı
Hasret sana memleket
Sabri Hoca bu sözleri daha doğrusu mısraları üretirken Nazım Hikmet hayranı olduğu sanılmasın. Hatta Nazım için eline kalemi almış, yakında vaveyla koparacak bir makalesinin çıkacağı şayiası ortalıkta dolaşıyor.
Sabri Hoca, memleket meselesinin ciddiyetini bilen ve bu yarınlarımızın da meselesi olduğunu çok iyi biliyordu. Bu nedenle bilgiçlik taslayanlara Nazım için döşediği mısraları terennüm ediyordu. Bazen de her akarın bir çıkarı olduğunu vurguluyordu. Ve biliyordu ki ne zaman hariçten gazel okumaları duysa kulaklarını tıkar, gözlerini yumardı. Ellerini havaya kaldırır, kendisi-kendileri için dua ederdi. Yaradandan şunları talep ederdi:
“Bizleri selamete çıkar Allah’ım. Daralan yürekler, bulanan zihinler ve şaşıran gözlerle bakıyoruz etrafımıza. Her birimiz eskiden kalma bir deyimin arkasında poz veriyoruz.
Hariçten gazel okumak memnudur.
Gâh andımızı okuyoruz gâh marşlar. Yüce kitabımızın mücella sözlerinden haberdar mıyız? Belki de iyi okuyoruz. Belki de güzel okuyoruz. Ama ahengi bozuyoruz. Günü kurtarma ahireti kurtarma pozisyonuna dönüşmüş.”
Böyle düşünceler içindeyken Sabri Hoca eski arkadaşlarından da kendisini merak edip soranlara;
Dağlardan, ovalardan ve ırmaklardan uzak kalmanın hüznüyle. İşte burası deniz, bu altındaki gemi ve ben de kaptanım diyormuş…
