Gönül belediyeciliği yeniden başlar mı
Geçen hafta, “Belediyeler artık hak yemeyi bıraksa” başlığı ile kaleme aldığım yazı, en fazla geri dönüş alan makalelerden biri oldu. Bu geri dönüşler bir hayli dertli insan olduğunun göstergesi…
İstanbul’daki belediyelerin birinin Kültür Müdürü mesaj yazarak, belediyeleri arpalık gibi gören müteahhitleri de ele almak gerektiğini söyledi. Bu mesaj, yıllar önce Recep Tayyip Erdoğan’ın İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı seçildiği dönemde ilçe belediye başkanlığını kazanan bir başkanın anlattıklarını hatırlattı bana.
Basınla tanışma toplantısında, göreve gelir gelmez belediyenin borç alacak durumunu incelediğini, yapılan işleri ve kesilen faturaları gözden geçirdiğini anlatan başkan, piyasayı bildiği için faturaların abartılı olduğunu görmüş. Müteahhitleri tek tek davet ederek neden böyle abartılı faturalar kestiklerini sormuş. Onlar da “Efendim, biz belediyeye iş yapıyoruz ama paramızı ne zaman alacağımızı bilemiyoruz. Belediyeler bazen bir yıl, bazen 1,5 – 2 yıl sonra ödeme yapıyor. Öyle olunca da bu enflasyonda paramız pul olmasın diye, enflasyon oranını da hesaba katarak yüksek fatura kesiyoruz” cevabını vermişler.
Yeni seçilen başkan müteahhitlerden faturalarını düzeltmelerini, ödemelerini hemen yapacağını söylemiş. Yapmış da… Toplantıda ödeme belgelerini tek tek gösterdi. Bu şekilde belediye bütçesinden çıkan para yarı yarıya düşmüş.
Parti ayrımı gözetmeksizin, bugün çark halen aynı şekilde işliyor. Belediyeye iş yapan müteahhitler alacaklarının ne zaman ödeneceğini bilemiyorlar. Kanun koyucu faturanın 15 gün içinde ödenmesini zorunlu tutsa da, belediyelerde ödenmeyen yüzlerce fatura aylar, yıllar boyu beklemede kalıyor. Bu durum İçişleri Bakanlığı tarafından denetlenmiyor da… Böyle olunca da olay yine “tavuk – yumurta” meselesine dönüyor.
İşi bilen, hesabını kitabını iyi yapan başkanlar işi uygun fiyattan yaptırıp ödemesini de zamanında yaparak kimseyi mağdur etmiyor. Çoğunluğun önceliği ise belediyeye doldurdukları eş, dost ve akrabaların maaşlarını zamanında vermek…
Bu işin düzelmesi, hakka hukuka riayet etme önceliği olan, helal-haram kavramı yerleşmiş, çalıştırdığı insanların hakkını zamanında vermeyi alışkanlık haline getirmiş belediye başkanlarından geçiyor.
Muhalefet partileri henüz açıklamasalar da AK Parti, belirlediği belediye başkan adaylarını açıklamaya başladı. Aday gösterilen başkanların dörtte üçünün yeni isimlerden oluşması, belediyelerde yeni bir arayış, yeni bir anlayış, yeni bir atılım isteğinin göstergesi…
Açıklanan adaylar önce başına geçecekleri belediyeleri imar etmeli, oradaki personelin imarı ile başlamalı, sonra oluşturduğu güçlü kadro ile beldesini, ilçesini, şehrini imar etmeli. Burada imardan kastım belediye hizmetleri değil, onlar haydi haydi yapılıyor. İnsanın imarı önemli, belediyeler öyle bir misyon üstlenmeli ki, insanımızın duyduğu en büyük ihtiyaç oradan gönül belediyeciliğine geri dönülmeli…
Recep Tayyip Erdoğan’ın AK Parti Genel Başkanlığı’na yeniden seçilmesinden sonra tüm Türkiye’de hizmetinden memnun kalınmayan belediye başkanlarını görevden alması, diğer belediye başkanlarını da hareketlendirmişti. İstanbul’da hangi ilçeye, İstanbul dışında hangi şehre gitsem, konuştuğum esnaf bu olayın başkanları tetiklediğini, artık başkanları sık sık yanlarında görmeye başladıklarını, kendileri ile sohbet edip ihtiyaçlarını sormaya başladıklarını anlatıyordu. Dilek ve temennimiz, bu uygulamanın yeni dönemde süreklilik arz etmesi. Halkın içinde olmanın, onların dertlerini, problemlerini dinleme uygulamasının yaygınlaşması…
Günümüzde büyükşehirler çoğaldı. Büyükşehir kavramı, çevredeki köyleri bile mahalle haline getirdi. Yatırımların ve hizmetlerin çoğunluğu artık büyük şehirler tarafından hayata geçiriliyor. Bu da sağlıklı işleyen bir sistem kurulmasından, bürokrasinin azaltılmasından ve belediyelere işi bilen ehil insanların yerleştirilmesinden geçiyor. Dileriz yeni başkanlar, 1990’lı yılların ikinci yarısına damgasını vuran gönül belediyeciliği yeniden hayata geçirirler.
