Gençleri kazanmalısınız
Canan Kaftancıoğlu, Tunç Soyer ve İmamoğlu kadar CHP zihniyetinin ülke gençlerini dönüştürdüğü sorununu konuşabilseydik belki bir çıkış yolu bulabilirdik.
Bunu bir sorun olarak görmek yerine üstüne bir de gençleri karşılarına almayı tercih ediyorlar. Bu ülkede CHP’nin eğitimde verdiği zarar ziyanı bir türlü konuşamıyoruz.
1960’lı ve 1970’li yıllarda sağ ve sol olarak ayırdıkları çocukların ellerine silah tutuşturan yetişkinlerin çevirdiği film çok pahalıya mal oldu bu ülkede.
Deniz Gezmiş’in elinden silahı almak yerine çatışmaya zorlayanlar üstüne bir de onu asıp kahraman ilan etmemişler miydi?
Aynı hapishanenin farklı koğuşlarında birbirlerine işkence edenlerin aynı kişiler olduğunu öğrendiklerinde de iş işten geçmişti.
Dava uğruna kendini feda edecek gençler aradı şefler. Ama kendi çocuklarını bu büyülü ideolojilerin tesirinden hep uzak tuttular.
Birileri ölecek birileri yaşayacaktı. Birileri çalışacak, fedakârlık yapacak birileri yükselecek ve ülkeyi yönetecekti.
Bu yüzden kendi evlatlarını asla ideolojilerin büyülü dünyasına hapsetmediler.
HDP’li vekillerin evlatları Avrupa’da tahsil görürken fakir Kürtlerin çocukları dağda dava uğruna beline bomba düzeneği hazırlamakla meşguldü.
Kimse bu ülkenin gençlerine yaşayın demedi. Bilgi ve hikmet sahibi olarak ülkenizi hemen her alanda yükseltmenin yollarını arayın demedi.
Onlar, ideolojilerin basit aparatçikleri olarak kullanıldılar. Kendilerini yüce ideallerin insanı olarak görürlerken gerçekte makinenin dişlileri arasında gıcırdayan bir cıvata konumundaydılar.
Onlar fedakârlık yaptıkça, istikballerini yaktıkça birileri kazandı, şan ve şöhret sahibi oldu.
Çünkü Sokrates gibi gençleri baştan çıkartan bir filozofu olmadı bu ülkenin. Bir ebe gibi düşüncelere gebe olan bir gencin düşüncelerini doğurtamadı kimse.
O yüzdendir ki hakikatin peşinde koşturan bir nesil yerine itaatkâr, tek bir ideolojiyi hayatlarının yegâne verisi olarak kabul eden, derinlikten uzak bilgiyi bir selpak mendil gibi kullanıp atan bir nesil yetiştirme hedefi güdüldü.
Bu yüzdendir ki Türkiye’nin ciddi bir intelijansiya sorunu vardır.
Oysa bugünün gençleri yukarıda bahsettiğim türden kullanışlı aparatçikler olarak belirmiyor.
Bugün daha hiperaktif, daha girişimci, dürüstlüğü ilke edinen ancak bireyselci, meydan okumayı seven, birileri tarafından öğretilmeyi, öğüt verilmeyi değil ortak iş yapmayı yeğleyen, sınırları ortadan kaldıran özgür bir gençlik var.
Geçenlerde bu yıl üniversite sınavına girecek olan kızımla sohbet ederken bana “Fatih’in nesli” hakkındaki düşüncelerimi sordu.
Epey anlattıktan sonra tek bir soru sordu; “Peki, o yaşta Fatih’i büyük düşündüren bu duygu ve şevk bugün biz gençlere neden aşılanmıyor?”
Bu soruyu cevaplaması için Cumhurbaşkanı Erdoğan’a ileteyim dedim. Çünkü ikimiz de biliyorduk ki asıl sorun okullardaydı.
Bir hafta kadar önce benim de okurum olan 18 yaşlarında pırıl pırıl bir genç dostum da şunu söylemişti.
“Abi, bizim ortamlarda öyle şeylere tanıklık ediyorum ki, arkadaşlarımız sırf hava atmak için AK Parti muhalefeti yapıyor. Ne AK Parti’nin yaptığı hizmetler ne de kazandırdıkları umurlarında değil. AK Parti’nin gençlere hitap edemediklerini düşünüyorlar.”
Üzücü biri durum ancak haksız da sayılmazlar. Demem o ki Diriliş Ertuğrul ve Payitaht: Abdülhamid gibi dizlerle ancak yetişkinleri şevke getirebiliyorsunuz.
Bakınız Fatih’i büyük düşündüren o duyguyu ve şevki arıyor gençler. Bununla ilgili bir çalışmamız var mı?
Sosyal medyada son CHP bükücüleri, kahraman dava arkadaşlarımızın işin bu boyutuyla alakalı söyleyebilecekleri bir şeyleri yok mu?
AK Parti’nin gençlik politikasını eğitim kurumları aracıyla CHP zihniyeti çekip çevirirken onca kahraman yazar, aydın, akademisyen ve dava ehli Twitter kullanıcılarının buna yönelik bir fikirleri yok mu?
Körler sağırlar birbirini ağırlar durumu yaşanıyor âlemde.
Kendi ideolojisini, gençliğini, sivil toplumunu üretemeyen bir iktidarın ivedilikle gençleri kazanması gerekiyor. YKS bunun için bir fırsat olabilirdi.
