Ey İman edenler! İman edin
Dere yatağına yapılan evi sel alır, bataklığa ekilen mahsule yapılan emekler ise zayi olur. Ne dere yatağına ev ne de bataklığa mahsul ekilmemelidir. O zaman dereler yeşil alan olmalı, bataklıklar da kurtulmalıdır.
Bilimle hareket edilmeyen emekler heba olmaya mahkûmdur. Hayaller büyük olmalıdır. Aksi takdirde birilerinin hayallerinin figüranları olunmaya mahkum olunacaktır.
İçine doğulan toplum, anne baba, cinsiyet, dil, renk seçimle değildir. Hesapsız sunulan nimetler karşısında yaratılan acizdir. Görmek, duymak, düşünmek, soru sorabilmek en büyük nimettir. Zira farkındalık ancak sormakla başlayacaktır.
Ben kimim? Bana en yakın cisim ne? Kâinatta yaratılan her şey bizim için, o zaman biz kimin içiniz? Yeryüzünün en değerli varlığı insandır. İnsan bu değerini nereden alıyor?
Dünyaya ilk gelen aciz varlık insanın ilk hareketi sığınmak oluyor, annesine sığınıyor. Bunu nereden öğreniyor?
Bunlar varlık sorularıdır. Varlığını kabul etmeyen farkındalık oluşturamaz.
Yeryüzünün misafirleri olunduğu unutulmamalıdır. Bir gün gelip bu fani dünyadan göçülecektir. Yapılan hiçbir zulüm, zalimin yanında kar kalmayacaktır.
Zalimlik herkesin gücü nispetindedir. Gücü fazla olan devlet reisi ile evde ailesine kan kusturan gerek kadın, gerek erkek, gerekse evlat olsun asla ayrı değildir. Huzur ise herkesin hakkıdır.
Mutlu olmak ancak sevgi, merhamet ve adalet üzere yaşamakladır. Bu hal ise yakın olan dünyada Allah’ın koyduğu yasalara uymakla olur. Zira kalpler ancak Allah’ın zikriyle huzur bulur.
Modern dünyada hayatın her alanında olduğu gibi ailede de iktidar kavgası, kutuplaşmalar ve didişmeler vardır. Asıl olan ise insan olmak ve insan kalmaktır. İnsan kalmak Allah’a Kul olmakla olur.
İnsan yalnız ve sahipsiz değildir. Her an yanında olan, dualarına icabet eden, Rahman’a boyun eğmelidir. Okumalı, eşya olmaktan çıkmalı insanlığını fark etmelidir.
Akıl en büyük nimettir ve korunmalıdır. İnsan aklı en çok su-istimal edilen yerdir. İçki dahi aklı örttüğü ve değerini düşürdüğü için haramdır.
Aşırı derecede sevinmek ve aşırı derecede üzülmek de akla zarar verir. Olmazsa olmaz sadece Allah’tır. O’nun dışında her şey olur ya da olmaz.
Aklımızı tüketmemeli, daima kontrol altına almalıyız. Daima okumalı, görmeli, düşünmeliyiz.
Bilgi yoldaşımız olursa insanlaşır, aklımızı da kontrol altında tutarız. İnsanlaşma sürecimizde herkesin bizim için olmadığını biliriz. Aynı zamanda da köleleşmeyiz!
Ne bir başkasının tepesine basarak çıkar, ne de başkalarını sırtımıza alırız. Beraber yürürüz.
Bütün mesele insan olmak ve insan kalmaktır. Eğer insan kalırsak tıpkı Hz. Muhammed (as) gibi rahmet kaynağı oluruz. “Ben insanlara zahmet olayım diye değil, rahmet olayım diye gönderildim.” deriz.
Yağmura da rahmet denilmiştir. Çatlayan dudaklara su, kanayan yüreklere merhem oluruz. Su gibi olursak gittiğimiz her yeri yeşertiriz. Problem yapan değil problemleri çözen oluruz.
Kur’an-ı Kerim; kafasında soruları olan, ayrıca yaşadığı hayata dair sorunları olan (ailevi, toplumsal vs…) insanların kitabıdır.
Müslümanlık: insan olmaktır. İnsanlığın yaşanmış halidir. Gönülden teslim olmaktır.
Ritüel ibadetler bir araçtır. Duadır. Eylemdir. İyi insan olmaya götüren vasıtalardır.
Göz görmek için, lisan ise konuşmak içindir. Bize verilen emanetleri istediğimiz gibi kullanıp, israf etmemeliyiz.
Soru sormalı ve cevabını buluncaya kadar gayret etmeliyiz. Ki mutmain olabilelim.“ Ey iman edenler! İman edin” ( Nisa: 4/136 ) buyrulmuştur. Fatih Sultan Mehmet bu ayeti anlayamamış, hocasına sormuş hocası da;
-“Davulcu vur bakalım” dersin o da vurur. Devam etmez ise ve ritimli olmaz ise çalmış olur mu? demiştir.
Kesintisiz bir şekilde iman etmeliyiz. Hayatımıza fetret dönemini yaşatmamalıyız. Sürekli imanı tazeleyecek ameller üzerinde olmalıyız.
Hayvani tabiatlara dönüşmekten amellerimiz ile imanımızı canlı tutmak ile kurtuluruz. Kalıbımız değişmez ama ruhumuz değişebilir. Bunun için ruh iklimimizi canlı tutmalıyız.
Ves-selam
