Evin halleri!

Eve kapatıldık zorunlu olarak. Sokağa çıkmamız dünyanın her yerinde yasaklanıyor. Sevginin gücüne, şefkate ve hürmetin bütün hallerine muhtaç olanlarla beraber hepimiz evde olmaya kaim kılındık.

Bir bakalım isterseniz evin halleri acaba ne alemdedir?

— Yalın hali

Çok yalnızdım. Sadece cansızlarla sürekli var olacağımı hissediyordum. Bendekiler hiç anlamıyorlardı beni. Her biri yerlerinde sabit duruyor, içimde dolaşıp durmuyorlardı hiçbir zaman. Asıl sahiplerim olan canlılarsa arada bir uğruyordu bana. Ben onların dünyasında sıcak bir yuva olmaktan ziyade günün, bazen haftanın, hatta ayların bile geçip uğranılamayacak bir nesnesi gibiydim dünyalarında.

Şimdi çok mutluyum! Bedeli ağır oldu ama değerimin farkında olmaya başladılar. Ben artık insanlık için yeniden o eski halimdeyim. Beni yeniden fark etmeye başladılar. En değerlileriyim galiba.

— e hali

— Aman Allah’ım. Akın akın bana geliyorlar. Hem de yaş farkı gözetmeksizin. Komu küflet bana doğru koşuyorlar. Lakin biraz endişeli gibi görünüyorlar. Gözleri hep dışarıda. Durup durup arkalarına bakıyorlar. Yoksa beni gerçekten özlememişler mi? Ama olsun! Bana doğru geliyorlar ya. Bu da güzeldir! O da yeter bana.

Allah’ım Allah’ım! Nasıl da hızlıca içime giriyorlar. Sanki beni yeni görmüşler gibi. Çoğu girişimi bile unutmuş sanki. Neyse neyse boş ver eski hallerini. Endişelerini gidereceğim. O eski hallerine kavuşacaklar. Fakat anlamadığım bir şey var ortada. Eskiden dışarıda silahlar patlar, zelzeleler olur, büyük doğal afetler gerçekleşirdi, bu sakinlerim yine bana yönelmezlerdi. Şimdi onları ne kovalayan, ne de onlara büyük zarar verenler var dışarıda. Neden bana bu kadar büyük bir endişe ve hızla geliyorlar pek anlayamadım. Yakında çıkar bunun da kokusu. Boş ver! Ben yine de çok mutluyum. Çünkü sadece bana geliyorlar sadece bana!

— de hali

— Artık 7/24 bendeler şükürler olsun! Hem de ne zaman gidecekleri belli olmadan. Hatta uzun zaman bende kalacakları söyleniyor. Baksanıza ne çok özlemişiz birbirimizi. Artık fark ediyorlar beni. Rengimi, kokumu, tadımı, sesimi, huzurumu, haylazlığımı bende olan her şeyi keşfederek bende kalmaya devam ediyorlar. Beni onarmayı bile düşünüyorlar.

Çok korkuyorum Tanrım bu mutluluğum kısa sürecek diye! Bende yaşamanın tadına tam varamadan yine beni terk edecekler diye.

Baksanıza sadece bende değil, kendilerinde de yaşam olduklarını bende bulunmakla fark ettiler. Yavaşladılar hayatın güzellikleri içinde.

Eşler, bendeki camdan dışarıya bakarak içerideki huzuru haykırıyorlar.

Yaşlılar, bütün sevdiklerini yanlarında bularak ayrılık acısından kurtuldular.

Gençler daha çok anlaşılıp dinlendiklerini fark ederek bende olmaktan mutluluk duyuyorlar.

Çocuklar, çocuklar, çocuklar... Asıl oyun yuvasının bende olduğunu, bende var olmanın ne güzel bir oyun olduğunu anladılar.

Tabii tabii. Bende sürekli kalmanın onlar için bazen can sıkıcı olduğunu biliyorum. Ama emin olun bende yavaşlayan hayat dışarıda hızla akıp gidenden çok daha anlamlıdır. Lütfen bende kalmaya devam edin.

— den hali

— İstemezdim bu halimden size bahsetmeyi. Benden ayrılıp dışarıya kaçanlar, galiba bendeki mutluluğu bulamayanlardır. İnanın benden gidiliyor ebedi mutluluk ülkesine. Benden alınanlarla orada yeni yaşam kaldığı yerden devam edecek. Benden toplanan sermayeye göre orada muamele görülecek. Benden şikayetler giderse oraya mahkeme ona göre kurulacak.

Bir an benden niye kaçıyorsunuz diye düşündüm. Baktım ki bende iken bile bana yabancı davranıyorsunuz. Benden dışarıya bakan camlardan evreni seyredeceğinize benden olmayan dışarıdan getirdiğiniz camlara gömülerek içeriyi unutuyor, dışarının bütün kirliliğini ve korkularını içime taşıyorsunuz. Haliyle bütün o çirkinlikleri bendenmiş gibi görüp beni terk ediyorsunuz. Ama onlar benden değil ki. Onları bir süreliğine sustursanız parmaklarınızı benim en güzel yerlerimde sessizce duran sayfalarda dolaştırsanız, güzel gözlerinizi o camlardan alıp bu sayfalar arasında dolaştırsanız, güzel dudaklarınızı bu sayfalardaki kelimelere dokundurup onlara yeniden can katsanız n’olur yani! Güzel kulaklarınızı o kirli seslerden alıp benim dışa bakan camlarımdan dışarıya verseniz, ya da eskinin o güzel hallerini geleceğin ümidini birbirinizin kulaklarına üfleseniz, benden hiç ayrılmak ister misiniz? İstemezsiniz emin olun!

Peki benden niye kaçmak istiyorsunuz biliyor musunuz? Tabiki biliyorsunuz ve bile bile bunu yapıyorsunuz. Ben söyleyeyim size. Her ne kadar bedeniniz bende olsa da kemendiniz dışarıdadır. Hürriyetiniz dışarıdakilerin sizi köleleştiren denetlenemez arzularınızın peşindedir. Halbuki şairin dediği gibidir yaşam.

İnsanın ihtiyacı ki, bir lokma nanedir.

N’olursunuz benden ayrılmayın. Gelişiniz saadetti benim için. Her halimle asırlardır özlemiştim bana gelişinizi. Korkarım ki bu defa gidişiniz felaket olabilir. Dışarının ömrü o kadar uzun değildir.

Benden söylemesi. Zarara rızasıyla girene merhamet edilmez ve layık da değildir.