Evde kal Türkiyem evde kal dünya ailesi
Evlerimizdeyiz artık.
Yıllardır, çocukların kreşlere gittiği, annelerin babaların işlere, gençlerin kafelere gittiği terki diyar eylediğimiz evlerimize artık geri döndük. Nice rahmetler gizlidir bilinmez. Neler geliyor aklıma neler.
Daha çok Batı’nın yüzünü görünce yüreğime derin bir acı oturuyor. Terkedilmiş yaşlıları, toplu insan ölümlerini, gördükçe içim ürperiyor. İşte diyorum Rabbim Rahman ve Rahimdir. Rabbime olan inancım daha bir yürekten tazeleniyor, şükretmeliyim, dua etmeliyim, iyi bir kul olmalıyım diyorum. Çünkü anlıyorum ki yaşadığımız bu küresel kâbustan ders çıkarma zamanlarındayız. Ümitvar olarak bir mümin duyarlılığı ile umut sakası gibi aydınlık ve diriliş aşılayan bir seslenişimiz olmalı insanlığa.
Zorluk ve sıkıntı zamanlarında nasıl olmalıyım diye sormalıyım kendime ey yolcu. Şimdi şükür elbisesi giyme zamanları. Şimdi varlıkta, sağlıkta, bollukta nasıl Allah’a yöneliyorsam, hastalık zamanlarında, zorlu zamanlarda da duaya durma zamanları.
Zor zamanları gerçek anlamda iman eden müminlerin, insani duruş sergileyen tüm insanlık ailesinin soylu ve erdemli bir duruşla ümidini ve umudunu yitirmeden bu zorlu süreci atlatması gerekiyor. Her dönemde ve çağda insanlık ailesi zorlu süreçlerden geçmiş. Bu insanlığın başına gelen ilk ya da son felaket olmayacaktır. Yaşadığımız bir sünnetullahtır. Bu süreçte gösterdiğimiz basiretli duruş, ferasetli ahlak, ihsan, îsar ve sabırla farkındalık oluşturacağımız zamanlar. Yol göstereceğimiz, çare olacağımız, umut olacağımız zamanlar dostlar.
Yolculuk uzun ve meşakkatli olsa da yollar her daim aydınlığa çıkacaktır. Senin selim bir kalp ile, ihsan ile yaklaştığın insanlık, affına muhatap olmuş insanlık, yaptığın infaklarla hayat bulan insanlık elinden ve dilinden emin olarak seni Müslüman olarak bilecek ve tanıyacaktır.
Şimdi ey yolcu bu zorlu ve meşakkatli zamanlarda dua ol, infak ol, umut ol, îsar ol, ahlak abidesi gibi sığındığın evinde af ve marifet durağı ol. Unutma insanlık senin elinden ve dilinden gelecek esenlik kuşanmış hallere, sözlere susamıştır. Şimdi verme zamanlarındasın. İhsan durağında hep iyi olacaksın. Tüm kötülüklere karşı duruşunla öyle bir iyilik eri olacaksın ki gerçek ihsanı yaşayarak göstereceksin. Yeri geldiğinde kendinden önce başkasını düşüneceksin. Kendini ona feda edeceksin.. Şimdi biriktirme zamanları değil.
Şimdi dağıtma zamanları. İşsiz kalanlara, dükkânını kapatanlara, evi olmayan kiracılara, işi olmayan aile reisine gönülden tam teslim olmuşlara has derinden bir yakınlık duyarak izzetlice vereceksin.
Bu günler de geride kalır. Hiçbir imtihan sürekli olmaz unutma ey yolcu. Ama senin bu yoldaki duruşun, yürüyüşün ve halin önemlidir. Geriye bu duruş, samimiyet ve teslimiyetin kalacaktır. Rabbin sana verirken mal ve sağlık verirken, boy boy evlatlar verirken şükür makamındasın. Ya şimdi, şimdi sana ait olmayan ne varsa elinden alındığında gerçek sahibi olan Rabbine yine şükür makamında olacak mısın?
Tüm insanlık aile olarak ortak bir düşmanla karşı karşıyayız.
Şimdi eleştiri, yargı, sorgulama sırası değil. Şimdi yardımlaşma, birlik olma ve muhasebe yapma zamanlarındayız.
Rabbim böylesine çetin imtihan duraklarından geçtiğimiz zorlu gümlerimizi hayırlı,bereketli,aydınlık günlere çıkarsın diye duadayız.
Her daim ümitvar olacağız dostlar.
Yıllar önce okumuştum bir yazardan:
“Güneşin doğmayacağını bilsek gecenin karanlığına alışırız”
Eve alışmalı, evi atölyeye dönüştürmeli.
Evi muhabbet köşesi eyleyerek, evi inziva mekanı bilerek dualarla Rabbimize dönme, kendimize dönme zamanlarındayız dostlar...
#EvdeKal
