Eşin kıymetini bilmek

Aysel Hanımın eşi korona virüs salgınından vefat etmişti. Gözyaşlarına boğularak anlatıyordu:

“Biz onunla 25 yıllık evliydik. 2 çocuğumuz var. Zaman zaman beni anlamadığını düşünürdüm. Acaba beni seviyor mu sorusu aklımdan sık geçerdi. Hele son yıllarda her hareketi bana batar olmuştu. Ayrılmayı bile aklımdan geçirir olmuştum. Yani soğuduğumu hissediyordum eşimden. Sanki o hayatımda olmasa daha mutlu olurum gibi geliyordu bana.

Şimdi ise aniden onu kaybettim. Koronaya yakalandı ve bir hafta içinde hastanenin yoğun bakım servisinde can verdi. Benimle görüştürmediler. Sonra cenazesini de göremedim. Bulaşıcı hastalığı olduğu için kurallar böyleymiş. Birkaç aile dostu ile mezarlıkta cenaze namazı kılındı. Sonrasında ise onu göremeden toprağa verildi.

Hala onun öldüğüne inanamıyorum. Kendimi yalnız ve tek hissediyorum. Hâlbuki o benim dayanağım, güç aldığım direğimmiş. Şöyle bakıyorum da o kadar güzel hasletleri de varmış. Bugüne kadar farkına varamamışım.

En başta rahmetli kocam evine bağlıydı. Çalışır, kazandığını evine bizlere harcardı. Beni çalıştırmadı. Aç susuz bırakmadı. Bir şey istediğimde bütçemiz uygunsa alırdı. Yoksa da kırmadan ileride inşallah derdi. Sonra her yere götürdü beni. Gezdirirdi, pikniğe götürürdü. Memleketine yalnız giderdi, o da benim kaynanamın yanına gitmekte soğuk davrandığım için zorlamazdı.

Hep bana iyi davranırdı. Hakaret etmez, aşağılamazdı. Benim ilgisiz durduğumda bile itiraz etmez, terslemezdi.

Sonra içkisi kumarı yoktu. Bazen arkadaşlarıyla görüşürdü ama evini ihmal etmeden yapardı.

Ben ise neden romantik değil, neden bana daha sıcak davranmıyor diye ona kızardım. Şimdi ise kendime kızıyorum.

İki ergen çocukla nasıl baş ederim ben? Onları nasıl dizginler, kendilerini geliştirmeleri için tek başıma nasıl yetişirim?”

Aysel Hanım hıçkırarak ağlamayı sürdürdü. Ve sözlerine şunları ekledi:

“Keşke başımda olsa da kıymetini bilseydim. O kadar pişmanım ki. Bütün evlilere, kadın olsun erkek olsun seslenmek istiyorum: Lütfen eşinizin kıymetini bilin. Onun eksilerini değil artılarını düşünün.”