Eğitime yolculuk!
Bu yazıyı yazma fikri değerli bir dostumla kısa mesafeli bir yürüyüş esnasında ortaya çıktı. Kendisi de eğitimci-yazar. Yolculuğumuz esnasında kendisine “Bugün yazı günüm. Ne yazsam acaba?” diye sorduğumda hafif tebessüm ederek “Eğitim ve yolculuk” dediğinde bir an acaba olabilir mi diye duraksadım. Kendisi bu konuda pek ciddi miydi çözememiştim ama ben işi ciddiye alıp yazmaya karar verdim.
Nitekim baktığımızda, hayatımızda sürekli eğitime yolculuk halindeyiz. Ne yaparsak, ne edersek muhakkak orada eğitime dair bir iz görürüz. Yaşamımızın her anı eğitim süreci ile ilintili. Yaşamımızda her şey eğitimin ürünü. Düşünce dünyamızdan somut yaşam tarzımıza değin bizim ile ilişkilendirilebilecek her şeyde eğitimin parmak izlerini görebiliriz. Emme refleksi dışında hiçbir şey bilmeyerek dünyaya geldiğimiz nokta ile bugün durduğumuz nokta arasındaki tüm süreç bizim eğitim yolculuğumuzdur. Bu eğitim kimi zaman ailede kimi zaman sokakta, kimi zaman sosyal medyada plansız ve isten(me)dik şekilde, kimi zaman ise okulda bilinçli ve planlı bir şekilde oldu. Hatta okulda aldığımız eğitim süreci içerisinde bilinçsiz ve plansız olarak öğrendiklerimiz de oldu. Gördüğümüz, izlediğimiz, dokunduğumuz herhangi bir nesne aracılığı ile öğrendiklerimiz de olmuştur. Sadece canlı varlıklardan değil, cansız varlıklardan da öğrendiklerimiz oldu. Sıcaklığı güneşten, gölgeyi ağaçtan öğrendik. Yıkılmayı da, sapasağlam dimdik durmayı da, engel olmayı da engelleri aşmayı da önümüze çıkan barikatlardan öğrendik. Gökkuşağını bulutlardan öğrendik. Bitkilerden, hayvanlardan, canlılardan da çok şey öğrendik. Öğrendiğimiz her yerde muhakkak eğitim var olmuştur.
İnsanlardan da çok şey öğrendik. İnsanlar olarak birbirimizi çok eğdik, çok eğittik. Doğarken emme refleksi dışında hiçbir şey bilmiyorduk. Her konuya yabancıydık. Emeklemeyi, konuşmayı, yemek yemeyi, giyinmeyi, duş almayı eğitim alarak öğrendik. Doğduktan sonra hayatımıza giren eğitim olgusu hayatımızın her anında var oldu ve ileriki hayatımızda da her zaman var olacak. Hoşumuza giden/gitmeyen, faydalı/zararlı, iyi veya kötü, öğrendiğimiz her şey bir eğitimin ürünü. Emeklemekle başlayan öğrenme serüvenimiz okul öncesinde, ilkokulda, ortaokulda, lisede, üniversitede, iş hayatında, sosyal hayatta, sosyal medyada, teknolojide, sokakta, çarşıda pazarda her an her yerde gerçekleşti. Gülmeyi de öğrendik, ağlamayı da. Tüm reflekslerimiz, tepkilerimiz, hatta düşüncelerimiz etkileşimler sonucu öğrendiklerimizle, eğitilmemizle oluştu. Öyle bir yolculuğa çıktık ki dur durak bilmeyen…
Yaş aldıkça, öğrendiklerimiz de artıyor. Öğrendikçe öğrenmeye daha çok aç olduğumuzu fark ediyoruz; diğer ifade ile ne kadar bilmediğimiz ne kadar cahil olduğumuzun farkına varıyoruz. Öğrenme yolculuğumuzda kimi zaman öğrenci oluyor kimi zaman öğretici/eğitmen rolüne girmeye çalışıyoruz. Ders aldıklarımız da oluyor, başkalarına had bildirdiklerimiz, ders verdiklerimiz de. Üslubumuz, davranışlarımız, tutumumuz, karakterimiz, giyimimiz, yediklerimiz, tercih ettiklerimiz, vazgeçtiklerimiz, sevdiklerimiz, hatta nefret ettiklerimiz, sevmediklerimiz, uzak durmak istediklerimiz, görmezlikten geldiklerimiz, üzüntülerimiz, gözyaşlarımız, neşe ve sevinçlerimiz; hulasa her şeyimiz birilerinin bize öğrettikleri ile bizi eğittikleri ile, eğitim yolculuğumuz esnasında gerçekleşti.
Ne çok şey öğrenmişiz desek de, gün gelince ne de çok şey bilmediğimizin, öğrenmemiz gereken çok şey olduğunun farkına varıyoruz. Herkese söz geçirmek istiyoruz ama bilmediğimiz ve eğitim yolculuğuna çıktığımız bu yolda çok şey öğrenmemiz gerektiği konusunda kendimize söz geçiremiyoruz. Her nedense ‘hamdım, oldum, piştim’ diyoruz ama hakikatte henüz ham olmaktan çıkamıyor bir türlü kendimiz olamıyoruz. Bilmişlik taslarken bile çok şey bilmediğimizi bilmiyoruz. Ne kadar çok şey bilirsek bilelim, ne kadar çok şey öğrenirsek öğrenelim, ne kadar çok eğitilirsek eğitilelim bildiklerimiz her zaman bilmediklerimizin çok gerisinde kalıyor.
Eğitim yolculuğumuzda birbirimize öğreteceğimiz daha çok şey var iken, algılarımız, ön yargılarımız, yanlış niyet okumalarımız yüzünden bilgisizliğimiz beden dilimize ve yaşam tarzımıza yansıdığının bile farkında değiliz çoğu zaman.
Eğitim yolculuğumuzda bize çok şey katan, öğrendiklerimizin temelini oluşturan anne ve babalarımız olup, hangi yaşa gelirsek gelelim hala onlardan öğrenecek şok şeyimiz var.
Yolları uzun olsun...
