Eğitime Adanmış Bir Sistemde Anne Baba Olmak\u2026

SBS, KPSS, LYS, LGS, ALES, OKS derken, sınavlara tabi tutulan bir gençliğin bünyesinde, hızın ritmine ayak uydurabilen bireyler olma çabası veriyoruz. Teknolojinin sunduğu imkanlar ölçüsünde huzur ve rahatlığın dizleri üzerine uzanıp süku00fbnete ermeyi ümit ederken her güne değil, her ana dokunmaya muvaffak yeni bir değişimle irkiliyoruz.

Kalplerden ellere, gözlerden bileklere varıncaya dek her uzvumuzun hayırla yad ettiği ecdadımızın, bir yudum bilgiye ulaşmak için kat ettiği yolu göz önünde bulundurursak bize, masa üzerinde bir bilgisayar, kanepe köşesinde bir tablet, seyir halinde bir cep telefonu kadar yakın duran dünyayı gözbebeklerimizin ucunda taşıdığımız için bahtiyar olmalıyız! Bilgiye varmak adına köyden kasabaya kadar gitmesi arzulanan lastik pabuca muhtaç çocukluğumuz olsa da, o yokluğa aşina çocuklarımız yok bizim! Her türlü imkanı seferber ediyor olmanın verdiği gönül rahatlığıyla dijital dünyalarımızda kaybolurken, onların buhrandan ibaret bir dünyada kaybolmalarını anlamlandıramama ve sorgulama hakkına sahibiz.

Ki biz;

Ebeveynler olarak çocuklarımıza olanca detay ihtiva eden bir konfor inşa etmiş, sevgimizi tüm ihtişamıyla sergilemişiz.

Ki biz; ilgimizi maddenin varlık tezahürüyle bestelerken bakışlarımızı "benim çocukluğum" ile başlayan cümlelere yükleyerek, bize bağışlanan merhameti seneler seneler öncesine göndermeyi tercih etmişiz. Pek çok nimet ile süslediğimiz rengarenk resme -o resmin oluşmasına zemin hazırlayanlar olarak- sıcacık bir bu00fbse daha eklemek ağır gelmeye başlamış omuzlarımıza; herkeste var olan bizim de hayatımızı kolaylaştıranlar arasında bulunsun fikrine odaklanırken yoğrulmuş, yorulmuşuz. Evlatlarımız için, çoğumuzun çocukluğunda sahip olamadığı odalar hazırlamış, raflarına, hasretini yudumladığımız kitaplar yerleştirmişiz. Ellerine son model cep telefonları, önlerine en güzel bilgisayarları verirken, tüm yayınevlerinin test kitaplarını edinmiş, dershanelere göndermişiz; onlar için, bize, camdan bir saray gibi görünen mükemmel bir hayat inşa etmiş ve karşılığında anne-baba olarak tek beklenti içine girmişiz; "Çalış ve başar!" Eklemişiz; "Sahip olamadığım hayatı çalışıp başarman için ben sunuyorum sana"

Şu halde biz, bizlerden ziyade çağın getirdiği ve gerektirdiği bir yaşamı çocuklarımız önüne bırakmakla övünürken anne ve babalarımızın, hatta onların anne ve babalarının sağlayamadıklarını "sevgisizlik" olarak yorumlama hakkına da sahibiz.

SBS(Orta Öğretime Geçiş Sistemi Sevgiye Belirleme Sınavı)'na sayılı günler kala anne ve babalar olarak haklı beklentilerin eşiğindeyiz. Şüphe yok ki çocuklarımızın mesleku00ee yaşantıları için bir sürecin başlangıcı olarak kabul gören bu dönemin önemini idrak içindeyiz.

Geçtiğimiz gün Muradiye- Ahmet Yesevi İlköğretim Okulu'nu ziyaretim esnasında, okul müdürümüzün kurduğu bir cümlenin halen tesiri altındayım. Fen liselerine odaklı bir sohbetin koyusunda- şüphe yok ki verdiği örnekleri bir genellemeye tabi tutmadan- iyi yerlere gelen evlatlarımızın bir kısmının çok mutsuz fertler olabildiğini söyledi ve ekledi "iyi doktor, iyi mühendis, iyi mimar olsalar da, çalışmayı sırtlarında bir yük, işini külfet olarak gören mutsuz gençler, hasarlı ruhlar yetiştirebiliyoruz"

Çalışmayı sırtında bir yük, işini külfet olarak gören belki çok başarılı ama mutsuz gençler. Mutsuz toplumun mutsuz insanlarıu2026

Başta içimdeki anneyi dahil ederek ve anneliğime seslenerek;

Yurdumun güzel anne ve babaları, eğitimcileri, sadece Rabbim değil toplum tarafından da seçilmişleri;

Önümüzdeki günlerde husule gelecek SBS için hepimize büyük bir rikkat, metanet , sabır, hoşgörü ve sevgi diliyorum Mevla'dan. Araçlarımız ve tavrımız araç kabul ettiklerimize hizmet edecek niteliği sergileyebilsin inşallahu2026

u2026ve geleceği ellerinde şekillendirecek toplum mirasçıları, yarının emanetçileri ve bekçileri güzel evlatlarımıza da başarılar diliyorum.

Nuray Alper