Ebu Bekr Sıddık (ra) 2

Hz. Ebu00fb Bekir hayatı boyunca Rasu00fblullah'ın yanından ayrılmamış, çocukluğundan itibaren aralarında büyük bir dostluk kurulmuştur. Resulullah (sav) birçok hususta onun görüşünü tercih ederdi. Genel ve özel tüm önemli işlerde ashabıyla müşavere eden Peygamber (s.a.s.) bazı hususlarda özellikle Ebu00fb Bekir'e danışırdı. (İbni Haldun, Mukaddime, 206). Araplar ona "Peygamber'in veziri" derlerdi.

Ebu Bekir (ra) in mensubu olduğu Teymoğulları kabilesi, Mekke'de önemli bir yere sahipti. Ticaretle uğraşıyorlar, toplumsal temasları ve geniş kültürlülükleri ile tanınıyorlardı. Hz. Ebu00fb Bekir'in babası Mekke eşrafındandı. Hz. Ebu00fb Bekir, cahiliye döneminde de güzel ahlaki ile tanınan, sevilen bir kişi idi. Mekke'de "esnak" diye bilinen kan diyeti ve kefalet ödenmesi işlerinin yürütülmesiyle görevliydi. Muhammed (s.a.s.) ile büyük bir dostlukları vardı. Sık sık buluşur, Allah'ın birliği, Mekke müşriklerinin durumu ve ticaret gibi konularda müşavere ederlerdi. İkisi de cahiliye kültürüne karşıydılar, şiir yazmaz ve şiiri sevmezlerdi, daha ziyade tefekkür ederlerdi.

Resulullah (sav) peygamberlik görevini aldıktan hemen sonra Ebu Bekir (ra) i İslam'a davet ettiği zaman tereddütsüz: "Allah'ın birliğine ve senin O'nun rasu00fblü olduğuna iman ettim" demiştir. Hz. Hatice'den sonra Resulullah (sav) a ilk iman eden odur. Peygamber (s.a.s.) İslam'ı tebliğinin ilk zamanlarında kiminle konuştuysa en azından bir tereddüt görmüş, ancak Ebu Bekir (ra) şeksiz ve tereddütsüz bir şekilde iman etmiştir. Hatta Resulullah (sav): "Bütün insanların imanı bir kefeye, Ebu Bekir'in ki bir kefeye konsa, onun imanı ağır basardı " diye latif bir benzetme de yapmıştır. Ebu Bekir (ra) iman ettikten sonra, hayatinin sonuna kadar tüm varlığını İslam'a adamış, bütün hayırlı işlerde en başta gelenlerden olmuştur.

u00b7 İşlerde istişarenin önemi.

Görülüyor ki Resulullah (sav) İslam'dan önce de sonra da istişareye önem veriyordu.Ayrıca "Danışan dağı aşmış, danışmayan düz yolu şaşmış" istişareyle ilgili ayet ve hadisler malumdur."u2026İş hakkında onlara danış..." (Ali İmran 3/159) "u2026Onların işleri, aralarında danışma ilediru2026" (şura 42/38) yine Uhut savaşında Resulullah (sav) ın görüşü, şehir içinde savunma yapma yönünde olmasına rağmen, genç sahabelerin istişaredeki çoğunluklarına binaen kendi görüşünü bırakıp savaş meydanına çıkmıştır.

İslam alimleri istişarenin bağlayıcı olduğu konusunda neredeyse ittifak etmişlerdir. Yaşadığımız çağda bunun ne kadar isabetli bir görüş olduğu daha iyi anlaşılmaktadır. Bilindiği gibi önemli makamlardaki her bir idarecinin, birden fazla müsteşarı vardır. Hatta idarecilerin başarısı; istişareleri ve müsteşarlarının ehliyeti oranıncadır denebilir. Dolayısıyla "şura bağlayıcı değildir" "şuranın kararları tavsiye niteliğindedir" gibi görüşlerin ilmi ve akli olarak pek bir kıymeti harbiyesi yoktur.

u00b7 Toplumda ağırlığı olan şahsiyetli kişilerin İslam'a kazandırılması önemlidir.

Resulullah (sav) a ilk iman edenlerin çoğunluğu garibanlardır. Ancak Resulullah (sav) eşrafın hidayeti için özel çaba sarf etmedi değil. Resulullah (sav): "Allah'ım! İslam'ı iki Ömer'den biriyle güçlendir." Diye dua etmiştir. Bu dua sonrası, Amr isimli Ebu cehil değil de, Ömer bin Hattab iman etmiştir. Abese suresi eşrafla ilgilenmeyi yasaklamıyor. Belki İslam'ı kabule hazır olana öncelik verme konusunda ikazda bulunuyor. Günümüzde Yusuf İslam, malcolmix vb meşhurların, İslam'ın yayılmasında etkisi malumdur.

u00b7 Dostluk ve arkadaşlıklarımızı İslam'ın yararına tahvil etmek gerekir.

Resulullah (sav) ın Ebu Bekir (ra) ile olan arkadaşlığını, onun İslam'ı kabul ederek her şeyiyle İslam'a destekçi olmasına vesile kıldığını görmekteyiz. Günümüzde nice Müslümanlar, arkadaşım veya akrabam benden soğuyup uzaklaşır diye İslamu00ee davete teşvik etmemektedirler. Halbuki sevdiğimiz kimsenin İslam'a kazandırılması hem onun için, hem de İslam için daha hayırlıdır. İçinde bulunduğumuz dönem biraz iyice elhamdulillahu2026 Ama hatırlayın 28 Şubat süreci gibi zamanlarda nice mütedeyyin memurlar, amirler renklerini gizlemek için, farz namazlarını dahi erteleyip aksatabiliyorlardı. Allah (cc) korusunu2026

u00b7 Kötü gidişata teslim olmayıp çıkış yolu aramak her Müslüman'ın her zaman görevidir.

Resulullah (sav), Ebu Bekir (ra) vb şahsiyetli kimseler u2013sayıları az olsa da- cahiliye hayatının çirkefine bulaşmadıkları gibi, bu kötü gidişattan kurtuluş için çare arıyorlardı. Şahsiyetli olan her şahsında her zaman ve zeminde yapması geren budur. Müslüman, rüzgarın önünde savrulan yaprak ya da suya kapılan çer çöp gibi olamaz. Bu konuda nice ayetlerin yanı sıra Resulullah (sav) ve ashabının (ra) hayatları baştan sona bunun delilidir. Bu konuda Akif'in şu dizeleri de manidardır.

Kanayan bir yara gördüm mü yanar ta ciğerim,
Onu dindirmek için kamçı yerim, çifte yerim!

Adam aldırmada geç git, diyemem aldırırım.
Çiğnerim, çiğnenirim, hakkı tutar kaldırırım!

Zalimin hasmıyım amma severim mazlumuu2026
İrticacın şu sizin lehçede manası bu mu?

u00b7 Hayırlı işlerde acele etmek esastır.

Resulullah (sav) ın kendisine yakın olanları İslam'a davet etmekte çabuk davrandığını görüyoruz. Avrupada yaşayan arkadaşlarımızdan niceleri, bazı gayrı Müslimlerin hidayetine vesile olduktan sonra onların şu şikayetlerini defalarca dile getirmişlerdir. "neden geç kaldınız? Eğer 1-2 yıl önce bana İslam'ı öğretseydiniz, belki küfür üzere ölen anne, baba vb akrabalarımın hidayetine vesile olabilir, onları küfür üzere ölmekten kurtarabilirdim."

u00b7 Allah (cc) ve Resulüne tereddütsüz ve pazarlıksız teslim olmak, imanın gereğidir.

Ebu Bekir (ra) bu konuda SIDDIK unvanını ne kadar da hak etmektedir.

u00b7 Mal, dünyada biriktirip istiflemek için değil, gerektiğinde hayır yolunda sarf etmek içindir.

Sadece Ebu Bekir (ra) değil, Hatice (ra) annemiz, Abdurrahmen bin Avf, Osman (ra) vb varlıklı sahabeler, tarihe altın harflerle nice destanlar yazmışlardır. Ashab-ı Kiramı (Rıdvanullahi aleyhim ecmeu00een) günümüz Müslümanlarından önemli bir özellikte budur. Bizlerin mal toplamayı sevdiğimizin binlerce katı onlar, dağıtmayı, Allah (cc) yolunda sarf etmeyi seviyorlardı. Onları bu konuda özel kılan ve şu nebevi övgüye mazhar kılan da hayır yarışındaki sebatlarıdır."Benim ashabımı sebbetmeyin (aleyhlerinde konuşup karalamayın, sövmeyin). Zira sizlerden biri Uhud dağı kadar altın infak etse dahi (onun bu infakı) onlardan birinin infak ettiği bir avuca hatta bir avucun yarısına dahi denk gelmez." (Buhari - Müslim) Onlar dağıtma yarışındaydılar, bizse toplama yarışındayızu2026 Kim karlı?... [email protected]