Dünyanın en son hali\u2026
Akıl aklı almıyor. Her şey o kadar karambol. İnsan insanlığı yitiren. Amaçsız kalabalıklar sarhoş sarhoş. Hiçbir şeyin tesiri kalmamış. Kalp sanki çanak çömlek ve kalp sanki iflasta. Duygulara madde sızmış. Güvense güvensizlik okyanusunda boğulan. Asıl dine bakın hele, din dorukta, amel duman duman kül. Evlilik kurumu cambazlar pazarında. Ruh, ruha neler olmuş öyle böyle, cinler ruhu cümbüş mekanı eyleyen. Şeytanlar umumi uzlaşıyla akıl ve eylem birliği içinde. Kavramlar kirletilmiş. Menfaat salgınındayız. Irk ve mezhep esaretinde adamlar, pardon şahıslar. Para köle etmiş insanları. Makam çığırtkanlığı, salaklar topluluğuna dönüştürmüş ademoğlunu.
Yat kat tat kanserindeyiz. Haz ve hız hayret ve elem verici boyutlarda. Mücahitler müteahhitlerin mağlubiyetinde. Hüküm ve hakim nerede hele var mı bir bilen. Saadet kayıp. Sadakat terk-i diyar etmiş. Edep ve ar diye bir şeyler konuşuyordu nineler bir zamanlar. Tesettür ve türban ahh ah.
Gönül! hangi hastanedesin, cerrahlar doğramış seni. Meczuplar ve bohemler ne an mağlup olacak. Obezler tarikatına katılan katılana. Helal rızık aranmıyor artık. Nasıl bir tecavüzdür dünyanın maruz kaldığı. Her yere koşulur, kendinden başka. Uçurtmalarla mutlu olmuyor çocuklar. Ebeveynler çocuklarına dadıların vereceği sevgi pazarlığında. Maskedir en fazla kar getiren mal. Artık insanlar bir ciğerle doğmuyor mu, boğazdan yukarı konuşmak da neyin nesi.
Aşk, aşkı hiç kimse almasın ağzına.
u2026
Medeniyet ve uygarlık deminden sanki zombi devrine yeni geçilmiş.
Neyin kalıntısındayız, inanılmaz bir belirsizliktir bizi saran telaş. Yağmurun sesi artık neden mutlu etmiyor. Çınar gölgesindeki huzur neden aranmıyor. Bir kavalın kalbe dokunmadığı şu çağın ıstırabıdır bu hal. Ayın denize yansıması neden mutlu etmiyor çiftleri. Erguvan ve nergis çiçeklerinin masalarda yer aldığı sohbet-muhabbet demine hasretliktir bu çırpındığımız. Kayan bir yıldızın mutlu ettiği göz bebeklerinin kalbe tesiri özleniyor aslında. Şiirsel bir gecede, elleri nar kırmızısı bir yarin saadet saltanatıdır mahrumiyetini yaşadığımız.
Annelerin ayak diplerine sinen kokunun özgün ağırlığıdır kıymete değer olan.
Mütevazı bir kahvaltı sofrasında iki çift gözbebeğinin bakışarak parlamasından başka dünyayı aydınlatacak ne var. Ruhunu sevgi diye öyle kubbe edeceksin ki yare, sana mahpus olacak yar, sana sende hür. İçin en içine, ta en dibine göçler ne zaman. Demokrasi, diplomasi falan, bunlar değil inan, gönül saltanatındadır adalet.
Akleden bir kalbin galibiyetidir gözlenen, özlenen. Kadife bakışların yumuşak enstrümanıdır kaybolan ve aranmayan. Kör nişancılara teslim edilmemeli merhamet müdafaası.
Ne olacak böyle, bu gidiş nereye, bu gidenler nereli, incinen kim, inciten kim...
u2026
Çanak çömlek, taş-tunç derken şimdi de 'ağıt devrinde' dünya, kızıl azap demindeu2026
u2026
İnsan işgal edilmişu2026
u2026
