Din ve insan

Bir insanın nefsi, dini konularda hiç boşluk bırakmak istemez. Nerede bir imân konusu varsa nefs, oraya yerleşmeye başlar ve kendine bir koza örmeye çalışır. Dinde kendine ne kadar yer edinebilirse kendi arzularını o kadar dinin içine yerleştirir.

Allah’ın kitabı, bambaşka bir şeydir. Hazreti Resulullah’ın sünneti bambaşka bir şeydir. İnsanın Allah’ın kitabından, Peygamberin sünnetinden anlayıp yaşadığı bambaşka bir şeydir.

İnsanların yanlış anladığı ve yaşadığı dini en büyük bozucu haline getiren şey, belki de tek başına insanın çiğ nefsidir. Din üzerinden bir insanı, katliam yapan bir canavara dönüştürebilirsiniz. Yeter ki çiğ nefsine hitap edin.

Din, nefsi terbiye etmek için vardır. Siz nefse, dini terbiye ettirirseniz rahmet yerine zulmeti yeryüzüne hâkim kılarsınız.

Yeryüzünde yaşanmış din kökenli zulmün tek kaynağı, dini nefse teslim etmektir.

Kendi yaşadığımız hayattan bir örnek verelim:

Yaşı, tahsili, görgüsü olgunluk seviyesine gelmiş biriyle sohbet ediyoruz.

Hoşbeşten sonra, bir tarikatın mensubu olduğunu söylüyor. Burada çok mutlu olduğunu beyan ediyor. Derken sıra şeyhine geliyor. “Benim şeyhim, namaz kılmaz” diyor. Niçin diye sorduğumuzda “o, fenafillâha erdi, fenafillâha eren kime namaz kılacak ki?” diyor.

Anlamazlığa getirip tekrar soruyoruz.

“Fenafillâh ne demek?”

Cevap veriyor: “Allah’ta yok olmak yani o Allah’la artık tek vücut oldu. Hiç Allah kendine namaz kılar mı?”

Senin şeyhin Peygamberden daha mı üstün diye soruyoruz.

Aldığımız cevap “Hayır” oluyor.

Hiç aralık vermeden ikinci soruyu soruyoruz.

“Peygamberin ayakları şişene kadar ibadet ettiğini biliyorsun değil mi?”

“Evet” diyor.

“Peki, Peygamber ayakları şişene kadar ve ölene kadar namaz kılıyor da üstelik senin şeyhinden senin söylediğine göre daha üstün, nasıl oluyor da senin şeyhin namaz kılmıyor?” diyoruz.

Böyle bir cevabı beklememiş olacak ki gerçekten sarsılıyor.

En trajik örneklerden sadece biri.

Bir insanı, çiğ nefsiyle beraber dinin içinde tutarsanız kendine ait bir dinle dış dünyaya çıkarırsınız. Bir insanın, nefsini terbiye etmeye çalışırsanız kendine ait bir din kurmasını önlersiniz.