Dayanışmanın başı; dayanışma
En az yanlışa, doğruya, en doğruya ulaşmanın bir yolu yok mu?
Ortak bir amacın aynılık çatısı altında, olabilecek bütün farklı fikirlere yer yererek,
bütün farklılıkları kapsayacak bir aynılığa/birliğe, hep beraber koşmacanın…
İstişare etsek nasıl olur? Çünkü istişare; en az yanlış yapmaktır; ya da en doğruya yaklaşmak… Hem de hep birlikte.
Hep hayalimizi süsleyen o en doğruya ulaşmak için iyi bir umuttur.
Hayatı insanların görüşlerini ala ala, danışarak yürütmek. Elbette kendine danışmak güzeldir, en başta. Fakat ya bilmiyorsa, ya yanılırsa insan?
Birbirine danışmadan gelen bir dayanışma gücü var, istişarede…
Güçsüzlük değil, güçleri birleştirerek daha sağlam basmaktır, geleceğe…
İstişare hayatı hazırlıklı yaşamaktır.
Herkesin kendi hayatına sahip çıkmayı öğrenmesidir. Hayatı için, yapacakları için durup düşünmesini, bir fikir sahibi olmasını ve bunu herkesin içinde açıklayabilmesini, kendisini ifade edebilmeyi öğretir.
Herkes yaşayacağı sonuçların bilincinde olarak yaşar.
Çünkü nedenlerini birlikte; konuşarak, görüş alışverişi yaparak oluşturmuşlardır.
Çünkü istişare; kendi başına kalmak ve sonuçları bir başına yüklenmek değil de, daha yaşanacak olan yaşanmadan evvel, daha nedenlerin oluşma aşamasında, ilerde olacak sonuçlara hep birlikte müdahale etmek ve böylece dayanışarak yaşamaktır.
İstişare bir yerde gün doğmadan günün doğumuna, olayın gerçekleşmesinde etki-katkı sahibi olmaktır. Bu durumda gün çoğunlukla herkesi mutlu edecek şekilde doğar. Güneşle karşılıklı bir bilmişlikle gülümsersin, gelecek sana tanıdık gelir. Sanki gün, senin gecenden doğmuştur; bellidir. Ulaştığınız sonuçlar hep birlikte belirlediğiniz nedenlerin beklenen doğumlarıdır. İstişare hayatı hazırlıklı yaşamaktır.
İstişare hayatı birlikte/birlikle yaşamaktır.
Danışmak kendi fikrin kadar başka fikirlerin de varlığını kabul etmekle başlar. Kendi aklının tek üstün akıl olmadığının bilincidir bu. O olgunlukta yer bulur kendisine. Başka başka akıllar bir araya geldiğinde ortaklaşa akleder/düşünür insanlar. Çok akıllıca kararlar doğar böylece.
Gelecek olanı önceden hep birlikte belirleyen bir toplum pişman olmaz.
İstişare pişmanlık yaşamamak için çok akıllıca, çok akılla davranmaktır. Sonuçlar bir bir gerçekleşirken birlikte hazırlanan nedenler hatırlandıkça hayat ve olaylar, başa gelenler bütün bir toplum tarafından sahiplenilir. İnsanlar daha önce, zamanında söz sahibi oldukları her ne ise ona: “ben bilmiyordum, benim haberim yoktu ki, yapılırken bana mı danışıldı, kimse bize bi şey sormadı ki, kendi başlarına karar alırken iyiydi, şimdi kendileri çeksinler sonucu …” gibi cümleler kurmaz ve sözlerinin sonuçlarını bizzat sahiplenirler.
İstişare; yalnızlığı yok eder. Birbirine danışmamış, birbirinden habersiz kaba kalabalığın yerine, birbirinin ne düşündüğünden, kafasının içinde, kalbinin gizinde ne olduğundan haberli, bilinçli bir kalabalığın birlikteliğidir.
