Çığlıklar

Çocukların öldürülmediği bir dünyada yaşama umuduyla…

ÇIĞLIKLAR

sessiz çığlıklarınız yakar ciğerimi

nazım geçmez karanlık dünyaya

içimde bir sızıdır,

yetim kalmış savaş çocukları.

gölgeler âleminde yok olur gerçek

bedenler soğuk gecelerde

iyice büzüşür solgun gözler

kıyamette yankılanır feryatlar

kapanır ıssız kapılar

söz biter, yüce divân kurulur.

gün gelir ellerinizde oyuncaklarla

yeniden doğarsınız cennetin çocukları.

(Çığlıklar Şiiri, Gök Mavisi Şiirler Kitabından alınmıştır.)

Sallanan avizeler ile düşünceler de birbirine karıştı.

Sabaha planın vardı halbuki.

Ne sabahı!

Bilmem kaç zaman sonrasını bile planlamıştın.

Hatta dün/an/yarın bir bir sıralandı ve neler neler gözünün önünden film şeridi gibi geldi geçti bir iki saniye içerisinde.

Şaşırdın, kaldın!

Şükür o ki bitecek acılar, inanan geçecek!

O halde nefeslen derinden yeniden!

Evella şu tûli emeli bırak, sığın en Yüce’ye, inan geçecek! Bitecek acılar!

Haydi! Sakin ve tatminkâr ve müteşekkir olmanın inşirahını yaşa.