Büyüyünce ne olmayacaksın?

Yeni eğitim-öğretim yılı başlarkenu2026

Uzun süredir "Ne olmak istiyorsun?" sorusunun muhatabı değilim. Ne oldumsa oldum. Ya ne oldum delisi, ya ne olamadım velisiu2026Bilemiyoruz.

Veya bu soru tersinden sorulsaydı kimi zaman. "Büyüyünce ne olmayacaksın?" Çünkü kimimiz büyüyünce olmaması gereken her şey oldu. Oluyoru2026

Dahası küçükken daha büyük oluyoruz. Büyükken bazen çok küçülüyoruz.

Fakat şimdi birisi, yaşımıza başımıza bakmadan soruverse; "Büyüyünce ne olacaksın?" diye, avazım çıktığı kadar" Çocuk olacağım!" diye bağırırdım.

Şimdi herkes ne olmak istiyor?

Uçak mühendisi?

Bilgisayar mühendisi?

Doktor?

Veya ne?....

Futbolcu, manken, sanatçı?

Başbakan? Milletvekili? Bakan? İş adamı. Kadını da oluru2026Yeter ki istesin. İhale diye bir şey var sonuçta hem.

Evvela derim ki; büyüyünce herkesin "doktor" olma zorunlulugu u2013 o pozitif bilimleri zekayla, sosyal bilimleri geri zeka ile özdeşleştiren müfredat geleneğinden- kaldırılsın.

Zorla "olmak" kaldırılsın müfredattan. Gönüllülük bastırılsın. Gönüllülük dayatılsın bre!

Biz küçükken herkes doktor olmak isterdi. Herkes aynı şey olmak zorunda hissederdi kendisini. Komikti. Velilerin beklentisine göre doğan her çocuk "okumalı", memur olmalı derken, o da yetmez doktor, mühendis olmalıydı. Hayatı sağlıklı bölüşme ve dayanışma nedense çok fazla göz ardı edilmişti. Çok para kazanmak için az şey kaybedilmedi be bre.( Bre'yi Trakyalılardan ödünç alıyorum. İyi oluyor.)

Malum "Büyüyünce ne olacan?" sorusunun sorulmadığı gün geçmezdi. Biz de hemen her gün büyüyünce bir şey olurduk. Fakat bizim küçüklüğümüzde o kadar büyük ve yaygın sağlık sorunu da olmadığı halde ne hikmetse herkes, ama herkes büyüyünce doktor olacak olurdu.

Sanırım milletçe ruh sağlığımızın bozulmaya başladığı zamanlardı. Babam bana daima "Benim kızım gönül doktoru olacak" derdi. Kenarda köşede kitaplı ve gözlüklü bir adamın dört bin gözle bu amacı içinize çivilediğini düşünün. Fakat parmakların sınıfı göremeyeceğimiz kadar kalkıp öğretmenin kör gözüne sokulduğu bir gün bu soru yine sorulduğunda, yine herkes doktor olduğunda ben şöyle cevap verdiğimi iyi hatırlıyorum:

"Çöpçü olacağım!"

Uzun uzun tartışılmadı cevabım.

Yalnızca ukalalıkla itham edilirdim böyle durumlarda. Sonraları bu soruya başka cevaplar da verdim.
"İnsan olacağım!" "Çocuk olacağım!"