Bu topraklara borçluyuz
Bu topraklara ve bu toprakları vatan yapan insanımıza borçluyuz. Bu öyle bir borç ki iki kelamla temize çekilecek bir borç asla değildir. Bizi biz yapan, huzurumuza vesile olan, insaniyetimizi yaşamamıza imkan veren bu aziz topraklara sonsuza kadar hizmet etmekle mükellef olduğumuz ve yine de bihakkın ödeyemeyeceğimiz bir borç.
İnsanlığın doğum vatanı olan bu arz, arşın hikmetlerinin sahibi olandan bize kutsi bir emanettir. Ne mutlu bu borcu içine nakşedene, ne mutlu bu borcu içine hissedene, ne mutlu bu borcu namus bilene, ne mutlu bu borcu ödemek için gayret gösterene, çaba sarfedip azmedene.
Bu toprakların kokusu ve tarifini bir ömür aramalı ve bu tarifin izinden gitmeli. Bu toprakların bilgeliğindeki azameti anlamak, anlamlandırmak için bir ömür nefes teneffüs etmeli bu izde. Bu topraklar hazrettir. Bu topraklar topyekün hikmettir. Bu topraklar bir murattır. Bu topraklar ötelerin, ta en ötelerin muradına dair bir hissiyattır. Bu topraklar avazdır, çaresilziğin avazı, yüreklerinde hüzünden başka azığı olmayanları ayazı, bu topraklar aşkın kelamı ile kemalatına vücut buluşunun toprağıdır. Bu topraklar insanların daima insaniyete dair beklenti içinde olduğu topraklardır.
Bu toprakları anlamak için, saflığın şerbetiyle gönlünü sulayıp anlamlandırmalı insan. Bu toprakların kadrajında gönülden tüten dumanın esrarına yanmalı. Bu topraklar vatandır, tek kelimeyle ana duasının vatanı. Bu topraklar evrenin arınmasına dair bir nehir, bu topraklar kâinatın membaına dair bir ipucu, bu topraklar varoluşun tanımından, bu topraklar kedere ve kadere dair bir izhar, bu topraklar maddenin ebeden mağlubiyetini manaya tattıran, bu topraklar hayat pınarında sulanıp filizlenip, başaklanıp, dallanıp budaklanan bir anlam çınarı. Aşka dair hayali olanların, sevdadan gayrı hayali olmayanların nam saldığı topraklar, bu topraklar ki aşka can verir, aşktan ve candan gelir.
Bu topraklara borçluyuz. Ruhaniyetten başka muhasebesi olmayan, gönül denen mabetten gayrı ajandası olmayanların sahip olabileceği ve sahip çıkabileceği topraklar, bu topraklara biz borçluyuz. Bu toprakların evlatlarına borçluyuz, bu toprakların yaşlılarına, yaslılarına, evlatlarına helal rızık endişesinden gayri emeli olmayan babaların nasırlı ellerine çok şey borçluyuz. Çocuğunu okula gönderirken çocuğunun beslenme çantasına hüzünden başka bir şey koyamayanlara borçluyuz. Öğrencisinin derdini yüreğine dert diye nakışlayan muallimlere ve ülkesi için beklentisiz ümit kurup hayal kuran talebelere de tarifsiz borçluyuz. Bacası tütmeyen hanelere tanrı misafiri olanlara, çorbasında tuzu olmayan, yiyecek aşı olmayanlara borçluyuz.
Anadolu ve Mezopotamya kadar, Ortadoğu gibi bir yürek taşımaya, yüreğimizi hüzün deryasına ve ümit bileşkesine dönüştürmeye borçluyuz.
Borçluyuz evlatlarımıza, koca bir cihana umut taşıyacak bir ülke bırakmaya borçluyuz. Çocuklarımızın kalbine şiirler kaleme almaya, evlatlarımızın aklına hayaller kurdurmaya ve durmadan azmetmeye borçluyuz. Bu borcun ifasını hangi kulvarda olursak olalım, gayretimizle bir aidiyet bilinciyle göstermeliyiz. Yüzümüzden gülücük, gözlerimizden sevgi eksik olmamalı. Bu toprakların ruhaniyet ve nuraniyetine dair faydalı bireyler olmak için her dem ü daim aşkın kelamıyla yüreğimizi kemale doğru yolculukların seyrine çıkarmalıyız.
Bu topraklar davamızın mirasıdır, bu topraklar mirasımızın mizacıdır, bu topraklar adaletten başka mizacı olmayanların nizamıdır. Bu topraklar dava adlı mirasına adaletin mizacını nizam eyleyenlerin durağıdır. Ebediyete aziz bir durak. Bu topraklar… Borçluyuz…
