Bir Yalnızlık Türü: İstişaresizlik
Unutmak; aslında insanın kökünde var olan bir tohumun çatlamayışı... Çiçeksiz- çocuksuz, böceksiz-işçisiz, güneşsiz-hakikatsiz, hayatsız-pratiksiz, hareketsiz kalması. Daha daha... Kullanım dışı kalması gibi bir şey. Zikr; belki de bu yüzden unutmaya olduğu kadar, unutulmamaya da tedbir. Anmak, anılmanın sessiz dilekçesi.
Çok şey var unuttuğumuz. Fakat içlerinde bir şey var ki; onu unuttukça yoksullaşıyoruz. Daha çok hata yapıyor ve daha bir yalnızlaşıyoruz.
İstişare... Gösterme, sinyal, alamet, ipucu anlamlarına gelen işaret kelimesinden, işaret etme ve istişareye geliriz. En güzel anlatımı; arı kovanından bal almak. Herhangi bir konuda, bütünüyle hayatta en doğruya ulaşmak veya olabildiğince yaklaşmak için mevzu ile alakalı ve tecrübeli insanlardan görüş almak. Alınan görüşleri yoğurmak. Birleştirerek ortak bir karara varmak. Kişisel ve özel bir konu ise alınan görüşleri bir süreliğine soğumaya bırakmak, sonra da hür bir yalnızlıkta onlardan yeniden yararlanarak, kalbe itminan ile gelen neyse ona göre davranmak.
Şu00fbra ise istişare için toplananlara, bir alanla ilgili olarak toplanmış olan danışma kuruluna denir. Bir de müzakere var. Herhangi bir konuda karşılıklı fikirlerin açıklanması ve yeni fikirlerin doğabileceği güzel, ortak bir zihinsel çalışmadır. Fikir fikir kaynama ve birbirinden esinlenerek doğan ve çoğalan düşünceleri katıp katıştırarak kaynaşmak. Müşavere ise görüş alışverişi. Aykırı da olsa kendi görüşünü söylemek. Eh ondan türeyen meşvereti de söyleyelim de kalemimizin aklında takılı kalmasın. O da görüş alışverişi için toplanma. İtirazlar, eleştiriler, tartışmalar, iddialar. Olacakların öncesinde yaşanacak olayların senaryolarını hep birlikte yazmak gibi. Olayları olmadan yönetebilmek için görüş toplama. Görüş isabete ulaştığında birlikte karara ve en az hata payı ile hayata geçilir. Hep birlikte geleceği istediği gibi getirmek için toplanmasıdır toplumun.
Küçük bir devlet olan ailenin veya büyük aile olan milletin refahı bu hakikatlere bağlıdır.
En az yanlışa, doğruya, en doğruya ulaşmanın yolu. Ortak bir amacın aynılık çatısında, olabilecek bütün farklı fikirlere yer yererek, bütün farklılıkları kapsayacak bir aynılığa/birliğe, hep beraber koşmaca... Elbette kendine de danışmak en başta. Fakat birbirine danışarak dayanışmak ta. Güçleri birleştirerek sağlam basmak yereu2026Hazırlıklı olmak. Bir de herkesin kendi hayatına sahip çıkmayı öğrenmesi. Hayatı için, yapacakları için durup düşünmesini, bir fikir sahibi olmasını ve bunu herkesin içinde açıklayabilmesini, kendisini ifade edebilmeyi öğreten bir şey. Böylece herkes büyük oranda yaşayacağı sonuçların bilincinde olarak yaşayacak . Çünkü nedenlerini birlikte; konuşarak oluşturacaklar. Kendi başına kalmak ve sonuçları bir başına yüklenmek diye bir şey olmayacak. Aksine herkes daha yaşanmadan evvel, nedenlerin oluşma aşamasında, ilerde olacak sonuçlara hep birlikte müdahale edebilecek. Gün doğmadan olaylarda etki-katkı sahibi olunacak. Böylece gün çoğunlukla herkesi mutlu edecek şekilde doğacak. Güneşle karşılıklı gülümsenecek. Gelecek sana, bana, ona daha bir tanıdık gelecek.
İstişare hayatı birlikte yaşamaktır. Yalnızlığın zıddı. Hiç danışmamış, habersiz kaba kalabalığın yerine, birbirinin ne düşündüğünden, kafasının içinde, kalbinin gizinde ne olduğundan haberli, bilinçli bir kalabalığın birlikteliğidir.
Biz bunları unuttuk. Tepedeki ve ovadaki yalnızlığımız tokuşuyor bu yüzden. Gittikçe yabanileşiyoruz. Yapayalnız kalmış ağaçların sosyolojisi oluyor ormanımız. Ürkek ve vahşi...Yırtıcılığa dönmemiz bu yüzden. Kalbimiz ve kafamız belki çoğu konuda aynı. Fakat sesimiz küsmüş. Sözümüz bir yokmuş, bir yokmuş.
