Bir şiir, bir şair

Şiir dizelerinde bir insanın ismini görmesi kadar mutluluk verici başka bir şey yoktur. Bu mutluluğu zaman zaman yaşıyorum. Değerli şair İbrahim Eryiğit yazdığı son şiirinde ismime yönelik ve aynı zamanda bana büyük sorumluluk yükleyen bir hitapta bulunmuş (Bir Nokta-Kasım 2020). Öncelikle teşekkür ediyorum.

Edebiyatın para kazandırmadığı, bolca çay içirip dost kazandırdığı bir dönemde yaşıyoruz. Aslında samimi olarak itiraf etmek gerekir ki edebiyat dünyasında dost olan ve dost kalabilen de çok azdır. Edebiyatın ve bilhassa şiirin tesirini hepimiz biliyoruz. Şairi, şaire sorma, demişti bir şair. Gerçekten de şairler arasındaki ilişkiyi anlamak çok zor. Şairlerin rekabeti bana çok anlamsız ve gereksiz geliyor. Bir şair, şiirini başka şairlerin şiirleriyle rekabet etsin diye yazmaz, yazmalıdır da. Peki, niçin şairler arasında bu geçimsizlik vardır? Bu sorunun cevabı çağımızın hastalığı olan görünme arzusunda yatmaktadır, diye düşünüyorum.

Şair İbrahim Eryiğit, son şiirinde tam on ismi anıyor, on ismi dizelerinde ölümsüzleştiriyor. Böyle yapmakla öncelikle şair Eryiğit, soyadı ile mütenasip bir üslup geliştirerek, komplekse kapılmadan kendince bu isimlerin hakkını teslim etmeye çalışıyor. Kutluyorum İbrahim Eryiğit’i. Şimdi bu güzel şiiri anlamaya çalışalım.

İbrahim Eryiğit, şiirinde Ahmet Örs, Ahmet Şenol, Ahmet Telli, Ahmet Dönmez, Ahmet Tahir Erdem, Akif İnan, Alâattin Karaca, Ali Akbaş, Ali Ateş ve Ali Bal’dan bahsediyor. Dostlara dostça seslenen yüreğe selam olsun diyorum ve bu müstesna şiiri paylaşıyorum.

Dost(ç)a Beyitler-2

Ahmet Örs şarkta garpta hakikat savaşçısı

hayatının teması mazlumların acısı.

Ahmet Şenol müsemma adıyla soyadıyla

neşe saçar etrafa halk kültürü tadıyla.

Ahmet Telli sesidir sevdanın ve kavganın

gözlerinde gizlidir her zerresi acının.

Ahmet Dönmez sakindir her kutlu eyleminde

gerçek dostluk müjdeler samimi erdeminde.

Ahmet Tahir Erdem’de daimdir şükre kadem

gönülden sevdiğine kalbini açar her dem.

Akif İnan gönlünü soyar koyar ortaya