Ben, bugün, bu savaşı kaybettim!

Dünya çelişkiler diyarı. İnsan, inandıkları ile yaşadıkları arasında kendini bulmaya çalışıyor. Özne yüklem uyuşmazlığı bulunan cümleler misali insanın ruhu. Her söylemi, anlatım bozukluğu ile dolu. İnsan, söylemler ile eylemler arasındaki uçurumdan aşağı düşüyor. Aylak bir halde dolaşıyor vurgun yemiş şehrin sokaklarında. Nihayetinde devrik bir cümle gibi devriliyor toprağa.

İnsan olabilmek; kırık bir aynada kendine bakmaya çalışmak ve kendini bulabilmek bu çağda. Üstümüzde yamalı fistanlarla izliyoruz, en şık elbiseler içinde vitrinde boy gösteren söylemleri. Cehenneme çevirdiğimiz dünyada arıyoruz cenneti. Her yan yangın, her yer ateş çemberi, ölüyor, öldürülüyoruz her gün. Sonra da yaşamın güzelliğine dair içi boş balonlar uçuruyoruz havaya. Ayakları yere basmayan kelimeler mezarlığı cümlelerimiz. Hakikati görebilmek için artık dönüp kendimizle yüzleşmenin zamanı. Dünya bir cenk yeri ve biz bugün, bu savaşın neresindeyiz? Hangi tarafa yazıyorlar bizi; kazananlardan mı, kaybedenlerden mi? Ben kendime sorarken siz de kendinize sorun bu soruyu.

***

Ben, bugün, bu savaşı kaybettim!

Bedenim demir parmaklıkların arkasında değil, ancak ruhum prangalı... Her yandan işgal edilmiş topraklar gibiyim. Bütün milletim esir, bütün hücrelerim sürgünde… Ruhum bedenimden fersah fersah uzağa atılmış! Gel gör ki, dilimde en meşhur özgürlük türküleri, lakin zihnim her taraftan kuşatılmış. Attığım adımlar dahi bana ait değil, gittiğim yollar benden uzakta…

Ben, bugün, bu savaşı kaybettim!

Haber kanallarını izliyorum, hepsi bir ağızdan emperyalist ve küresel güçlere veryansın ediyor, bütün katılımcılar ağız birliği yaparak siyonist mallarını boykot etmenin önemine vurgular yapıyor, lakin son söz ise reklama gitmeliyiz oluyor. Peki, reklamlarda ne var? Boykot etmemiz gerektiği söylenen ürünlerin reklamları ile kahrolsun siyonizm naraları atarak rahatlıyoruz. Oh ne ala eylem birlikteliği... Finansmanı siyonizm olan bir döngüden medet umuyorum.

Ben, bugün, bu savaşı kaybettim!

Akşama kadar her türlü mitinge, eyleme, basın açıklamasına katılarak slogan slogan büyüttüm tepkilerimi ve boykot ettim siyonist mallarını. Evime gelirken çocuklarım sofra hazır, gelirken içecek bir şeyler al gel deyince masanın ortasına o malum markalı içeceği koyunca ne de güzel kahroluyor siyonizm, söylemlerimde!

Ben, bugün, bu savaşı kaybettim!

Hastaneler yaşama tutunma yerleri olması gerekirken bugün Gazze'de hastanelerde insanlar diri diri öldürülüyor. Buralar toplu mezarlığa dönüşmüş iken hangi vicdandan bahsedeceğiz yarın çocuklarımıza ve yarınların aydınlık olması için hangi sözün ve umudun gücüne sığınacağız? Ölen bir şehir değil bugün, bütün insanlık! Neyse kahrolsun siyonizm dediğim zaman kahrolur belki, ben kahrolmadan önce!

Ben, bugün, bu savaşı kaybettim!

Gözlerine bakarken çocuklarımın gelmiyorsa aklımaöldürülen çocuklar vicdansız olmuşumdur ve haberim dahi yoktur bundan! Hangi bahane temizler beni, hangi ceza dindirir vicdan azabımı şimdi? Hangi çocuk yaşar düşlerimde artık?Katledilen çocuklar için bir istatistik tutmaya başladıysam ve ölen çocuklar artık bir sayıdan ibaret olduysa hayatın çetelesinde, ben dünden öldüm ve bundan da habersizim! Geleceğin güzel düşleri adına attığım tüm nutukların altında ezilen benim. Kendimi galip zannettiğim bütün savaşların en büyük mağlubuyum şimdi!

Ben, bugün, bu savaşı kaybettim!

Koca cinayetiyle kurban edilen bir kadın için meydanları inletirken, bombalar altında katledilen kadınlara kör kalışımı meşru müdafaa kandırılmışlığının arkasına gizlerken hangi yüzümle bakıyorum dünyaya? Maskelerin arkasına gizlenen ruhum bugün pazara çıkmışken kaç kuruşa satılıyor vicdanım? Ayaklarının altına cennet serilen anneler hayallerinden vuruluyorsa bugün cenneti isteyecek yüzüm yok Yaradan’dan. “Affet bizi Ya Rab!” demekten başka dua kalmadı dilimde.

Ben, bugün, bu savaşı kaybettim!

Hadi uyuyalım! Bizim yerimize öldürülen birileri var şimdilik! Yarın biz öldürülürken de birileri uyuyacak! Sonra onları da öldürecekler! Bütün insanlık, ilk insan öldürüldüğü gün öldü aslında! Biz uyumaya devam edelim! Zaten hiç uyanmadık, hep ölüydük! İyi uykular ey insanoğlu insan! Ne kadar insan kalabildiysek!

Ben, bugün, bu savaşı kaybettim!