Bağımlılık nasıl durdurulur (1)
Yücel KURAN. 1981, İstanbul Beykoz doğumluyum. 18 yaşımda, yeğenimin arkadaşının arabanın içerisinde “içer misin?” diyerek bana esrar uzatmasıyla uyuşturucuyla tanıştım. O güne kadar inanın sigara bile içmiyordum.
Ben buna akran zorbalığı diyorum. Akranlarınızın dahil olduğu bir gruba dahil olmak için o gruptakiler ne yapıyorsa onu yapmak zorundasınız. Sigara içiyorlarsa sigara, esrar içiyorlarsa esrar… O gruba dahil olmak için siz de onlar gibi davranmalısınız. Gençlerin çocuk yaşta sigara, alkol ve uyuşturucuya başlamasının %60’lık sebebini akran zorbalığı oluşturur.
Ben de akran zorbalığına maruz kalıp 18 yaşımda ilk dumanı aldım. Aslında benim ilk dumanı almam ve sonrasında yaşadıklarım, “nasıl bağımlı olunur?” sorusunun ne bir cevabıdır.
İlk dumanı aldım ve hoşuma gitti. Sonrasında kendimi kontrol ettim, bana anlatılan gibi değildi. Yani krizler, titremeler ve içmeden duramama durumu yoktu. Sadece hoşuma gitmişti. Sonra tekrar içtim, tekrar, tekrar… Bana göre ben bağımlı değildim, istediğim zaman içiyordum, istemezsem içmiyordum.
Askere gittim, bir iş kurdum, evlendim ve içmeye devam ettim. Esrarla başlayan madde hayatım zamanla hap, skunk, kokain, taş ve bonzai ile devam etti.
Tam 17 senelik madde geçmişim var. Bu süre içerisinde önce eşimi, sonra kızımı, daha sonra da işimi kaybettim. Çok iyi bir turizm şirketim, 20 minibüslük bir araç filom vardı. Fakat işimi kaybettim, iflas ettim. Çünkü madde kullanıyordum. Şirketim kapanınca ceketimi alıp evime yani annemle babamın ve engelli kardeşimin yaşadığı evime döndüm.
Şirketim açıkken bir arkadaşım, yine çok para harcadığım bir gecede bana “sen gün gelecek ekmeğe muhtaç olacaksın”, demişti. Ben de ona “ sen merak etme, benim hiçbir şeyim kalmasa bile babamın evine gider, bir ömür boyu hiçbir şeye muhtaç olmadan yaşarım”, demiştim. Ve o gün geldi ve babamın evine beş parasız, hiçbir şeysiz girdim.
O evde babamın bir emekli maaşı, kardeşimin 3 ayda bir aldığı engelli maaşı ve işsiz, her şeyini kaybetmiş ben 4 kişilik bir aile olduk. Ama ben bunca şeyin başıma gelmesine, her şeyimi kaybetmeme rağmen maddeyi bırakamadım ve ucuz olan “bonzai”yi içmeye başladım.
Babam emekli maaşı ile benim arabalardan kalan cezaları ödemek için kredi çekti. Evde yarım emekli maaşı ve kardeşimin 3 ayda bir aldığı engelli maaşı… Ben buna rağmen içmeye devam ediyordum. 2 sene boyunca o evde içmeye devam ettim.
Dünyadaki en büyük acı nedir sizce? Evlat acısı mı? Hayır, daha da acısı var. Bir annenin, evladının gözünün önünde çırpınarak, acı çekerek, yavaş yavaş can çekişerek ölmesini izlemesi… Evet bu acıyı ben anneme yaşattım. Sokaklarda, kaldırımlarda, duraklarda kendinden geçmiş gençleri görmüşsünüzdür. O gençler bonzainin etkisi altındadır. Çırpınıyorlar.
Evet ben de bonzaiyi evde içtiğim zaman çırpınıyordum, bağırıyordum, bayılıyordum. Annem tam 2 sene katlanıyor buna. Bir gün ben yine bonzainin etkisinde kendimden geçmişken annem artık gözünün önünde can çekişmeme dayanamamış ve yastıkla beni öldürmek için boğmaya başlamış. Bonzainin etkisinde olduğum için ölmek üzere olduğumun, annemin beni boğduğunun farkında bile değildim. Son anda babam odama girmiş, mosmor olmuşum, beni son anda kurtarmış. Kendime geldiğimde annem sinir krizi geçiriyordu. Down sendromlu kardeşim bir köşeye sinmiş, korkuyla etrafa bakıyordu. Babama “ne oluyor”, diye sordum. “Farkında değilsin değil mi?” dedi. “Kendine yaptıklarının, bizlere yaşattıklarının. Annen seni öldürüyordu, mosmor olmuştun. Sonra da kendini öldürecekmiş.”
O andan itibaren artık o evde yaşayamayacağımı anladım ve dışarı çıktım. Tam 3 sene boyunca sokaklarda yaşadım. Aç kaldım, dayak yedim. Bir köpeğim vardı, Karabaş. Isınmak için gece ona sarılıp yatardım. Maddeyi bırakamadım. 17 sene boyunca içmediğim ilaç kalmadı. Her torbacıya gittiğimde “bu defa son”, dedim.
Ama olmadı. 3 senenin sonunda 40 kiloya kadar düşmüş, saçım sakalım birbirine karışmışken bir el uzandı ve beni sokaklardan aldı. “Allah’tan umut kesmek haramdır” dedi. Madde bağımlılığı ile mücadele eden Bağımsız Yaşam Derneği’ne getirdi. Ücretsiz, yatılı bir merkez. Buraya geleli tam 3 sene oldu, 3 senedir temizim, madde bağımlılığından kurtuldum ve bağımlılık danışmanlığı yapmaya başladım. 4 tane kitap yazdım. Milyonlarca bağımlıya umut olmak için; tam 17 sene boyunca kurtulamadığım madde bağımlılığından nasıl kurtulduğumu bu yazı dizisinde yazmaya karar verdim.
Devam edecek
