​Aynı yanılgı

“Dün dünde kaldı, bugüne bakmak lazım.” türünden bir yanılgı içerisinde olmak aynı hataların tekrarına davetiyedir. Dün, dünde kalmıştır, lakin bugüne uyanırken dünde ektiğin deneyimleri bugün hasat etmek gerekir.

Şayet dünü dünde bırakıp, her doğan güneşle yeniden doğduğunun iddiasındaysan bugüne kadar yaşamış olduğun her ne ise onu boş yere yaşamışsın demektir. İnsan her anıyla yeni şeyler öğrenip bu öğrendikleriyle yolunu aydınlatma gayreti içerisinde olmalıdır. İnsan öğrendiği ile amel etmediği ve öğrendiğini hayatına uygulamadığı müddetçe öğrenmiş olduğu bilginin onun için bir ehemmiyeti olmayacaktır.

Öğrencilik hayatımızı hatırladığımız zaman bir derste öğrendiğimiz bilgileri o dersin sınavına girene kadar ezberleyip zihnimize kazıyor, sınava girdikten sonra adeta zihnimizi resetliyorduk. O bilginin gerekliliği oraya kadarmış da ondan sonra faydası olmayacakmış gibi davranıyorduk. Sonra o dersten ne öğrendiğimizi sorduklarında aldığımız not ile övünüyor, ancak o ders ile ilgili üç beş cümle dahi kuramıyorduk. Her dersi bir hayat sınavı açısından değerlendirmiş olsaydık ve onlardan öğrendiklerimiz ile geleceğimize ışık tutabilseydik kim bilir çok daha güzel günlere kapı aralamış olacaktık. Bu anlamda kendime çoğu zaman kızmışımdır. Keşke öğrencilik hayatımda gördüğüm derslere sınavı geçmek için değil de onları gerçekten anlamış olmak için çalışsaydım. Çünkü her dersin öğretmeni o alanda uzman ve hayat deneyimleri olan insanlardı. Ben yalnızca dersi değil o ders ile ilgili bir hayatı da öğrenmiş olacaktım. Şimdi ise bir hayat deneyimini keşfedebilmek için kim bilir kaç kitap okumak gerekiyor.

“İnsan, nisyanla maluldür.” Amenna. Lakin burada belirtilen unutma eylemi unutman gereken bilginin yerine daha doğrusunu koymuş ve eskiyi verip yerine daha güzelini koymuşsan bir anlamı olacaktır. Sonbahar kuruyan yaprakların yerine ilkbaharda yenilerinin gelmesi gibi. Aksi takdirde geçmiş olaylardan gerekli dersleri çıkaramamış olanların gelecek ile ilgili kaygıları yanılgıdan başka bir şey değildir.

Hedefi yükselmek olanlar dünlerini basamak yapmak zorundadır. Dünlerini basamak yapamayıp merdiveni oluşturamayanların hayalleri yükselirken kendileri oldukları yerde sayıp dururlar.

Bir toplum geçmişini inkâr ederek geleceğe emin adımlarla yürüyemez. Olumlu veya olumsuz yaşanan her türlü olaydan ders çıkarabilmişsek o olay bizim için başarıdır. Bazen yükselmek için en dibe vurmak gerekir. En dibe vurup en hızlı şekilde yükselmenin yolu da seni dibe çeken olumsuzlukların nedenini bulup onların çözümünü geliştirmiş olmandan geçer.

Dünde bıraktığını zannettiğin acılardan ders çıkaramamışsan yarın aynı acının aynı yerinden seni vurması kaçınılmaz olacaktır. Tecrübe dünlerin üst üste konulmuş halidir. Ancak onlara basarak yükselebiliriz. Aynı yerden vurulmamak için ara sıra dikiz aynasına bakıp dünlerimizi kontrol etmeliyiz.

Bugün dünden bir ders çıkarmadan yaşamaya devam ediyorsak yarın için çok da umutlu olmamak gerekir. Yarına dair kurulacak cümlelerin anlamı dündedir.

Hepimiz muhakkak bir yakınımızın cenaze merasimine katılmışızdır. Kabristana gittiğimiz andan itibaren cenaze namazı için saf tutarken, namazdan sonra cenazeye omuz verip ebedi yolculuğuna uğurlarken, üzerine son toprağını atarken, yapılan son duaya “Amin!” derken ve en nihayetinde başsağlığı dilerken dünyalık olan her şeyden kendimizi arınmış hissederiz ve ölümün var olduğu gerçeği hepimizin yüzünden okunur.

Daha orada iken aklımızı başımıza alacağımıza ve buradan çıktıktan sonra yaşamımızı daha anlamlı kılmak adına daha doğru eylemler yapacağımıza karar veririz. Ta ki kabristandan ayrılana kadar. Ama ne olduğunu anlayamadığımız bir şekilde kabristanın sınırlarından çıkmamızla beraber hemen gündelik hayata dalmış oluruz ve kendimizi aynı yanılgının içerisinde buluruz.

Aynı yanılgının içerisine yeniden düşmemek için her akşam uyumadan önce beş dakika dünü, beş dakika bugünü, beş dakika da yarını düşünmek gerekir. Gelecek güzel günler geçmişin ayrıntılarında gizlidir. Ayrıntıyı ortaya çıkarabilecek en doğru eylem ise düşünmektir. Unutmayalım ki; “Mümin, aynı delikten iki defa sokulmaz.”