Aşağı Maldivler

Kastamonu’nun güzelim köylerinden birine on günlük “kaçamak” yaptık.

Aşağı Maldivler!..

İzlemişsinizdir büyük ihtimalle;

oralardan paylaşımlarımızda hep “Aşağı Maldivler, Yukarı Maldivler” isimlerini tercih ettik.

Mesajlarımızı, “ince” göndermelerle verdik.

“Nazik ziyaretli, hüsnü kabullü, katılım sağlamalı, son derece faydalı istişareli” buluşmalarımızı özellikle paylaştık.

Paylaştık ki, bu insanlarımızın destekleriyle bir yerlere gelenlere, “Aman ha kibirden uzak durun, içinden çıktıklarınıza hava atmaya kalkışmayın, israfınızı-şatafatınızı gözler önüne serip sonradan görmelik yapmayın!” mesajı gitsin.

Efendim;

“Köylü milletin efendisidir.”

Hayır, fiiliyatta hiç de öyle değildir, öyle olmamıştır.

İşçi de, milletin efendisi olmamıştır hiç.

Hele özel sektörde çalışıyorsa, durumu genellikle büsbütün kötü olmuştur.

Memleketin gündemi de, onların gündemindekiler olmamıştır pek.

Seçim öncelerinde biraz önemsenir gibi görünmüşlerdir belki, hepsi bu.

Merkez medyanın ekranlarında sürekli olarak boy gösterenler için de, “Aşağı Maldivler” taraflarında yaşayanların fazla önemi yoktur.

Onlar, kuruldukları ekranlardan “Aşağı Maldivler”e tavsiyelerde bulunurlar, nasıl düşünmeleri, nasıl yaşamaları gerektiğini, neye inanmaları neye inanmamaları gerektiğini gerdan kırarak söyler, bol bol ahkâm keserler.

Oysa ki, “Aşağı Maldivler” hepsinden çok daha iyi bilir olan biteni.

Bilir de, çaresizdir.

Kendi dünyasında, yaşam mücadelesi vermektedir.

Okulu kapatılmış, gençlerinin büyük bölümü göç etmiş köylerinin “kapanmaması” için canla başla çalışmaktadır.

Şehirlere göç eden ve köşeyi dönmemiş durumda olanları da, milyonların arasındaki yalnızlar olarak, asgari ücretle “ev döndürmenin” derdindedir.

1 Mayıs, İşçi Bayram tatildi ya, bu sene de…

Onlara bu “bayram”da da tatil yoktu, haliyle.

Bu bayramda da köylüler, işçiler çalıştı.

“Emekçi bayramı”nı kutlama, tatil yapma işi “çalışmayanlara” düştü!..

Ve tabii, tavsiyelerde bulunma işi!

Aklıma gelmişken naçizane ikaz edeyim:

Aşağı Maldivler’de yaşayan insanımıza, sakın ha, kimse vatanseverlik dersi vermeye kalkışmasın.

Bizim orası şehitler diyarıdır.

Çanakkale Harbi’nde, İstiklâl Harbi’nde nüfusa oranla en fazla şehit “Aşağı Maldivler”den çıkmıştır.

Aşağı Maldiveler, vatan müdafaası için “hayatını ortaya koymak”sa, en ön safta yer almıştır.

Biz şimdi ara sıra ekranlarda boy gösteriyoruz, köşe yazıyoruz diye, “şehirden” geldik diye hava mı atacağız “pastörize süt kokan” ağzımızla!..

Uzak mı duracağız bu insanlardan?

“Aşağı Maldivler” her şeyi yakından takip ediyor…

Bilinmesi gerekenleri, hepimizden çok daha iyi biliyor…

Oturuşunuzdan, kalkışınızdan, bakışınızdan bütün mesajları alıyor…

Samimi olanla rol keseni anında ayırt ediyor…

Oralar da eskisi gibi değil evet, televizyon Aşağı Maldivler’e de epeyce zarar vermiş.

Sosyal medya kullananlar da var, orası da bir miktar aşınmaya yol açmış.

Lâkin, ne olursa olsun…

O toprak var ya…

Bütün stresi çekip alan güzelim toprak…

O kuşlar, inekler, öküzler, koyunlar, horozlar, tavuklar, civcivler, hiçbiri başıboş olmayan köpekler, sobanın yanında şımarık şımarık uyuyan kediler…

Tek bir lokmanın israf edilmediği bir ortam…

Bizim çöp dediğimiz orada nice canlının besin kaynağı, rızkı!

Köydeyken, bir komşu arıyor:

“Semaveri yakıyoruz, buyrun birlikte çay içip sohbet edelim.”

Ne güzel değil mi?

Oralarda hâlâ var bunlar.

Aşağı Maldivler’den, Yukarı Maldivler’den misafirliğe çağırıyorlar.

Dahası, bu çok daha güzel;

“Müsaitseniz yatsıdan sonra çaya gelmek istiyoruz.” diyorlar.

Gelmeden bir gece evvel misafirlikte buluşuyoruz, köylülerimizle.

Sohbet ediyoruz.

Merhumlar, merhumelerden bahsediyoruz.