Allah varsa anlam var!

Yaşam ağındaki yolculuğumuzda Maslow’un ihtiyaçlar hiyerarşisini dikkate aldığımız vakit, her gün bu hiyerarşinin en alt basamağını yani fizyolojik ihtiyaçlarımızı karşılamak birinci önceliğimizdir. Nefes almak, yemek yemek, uyku, su vs. gibi fizyolojik ihtiyaçların düzenli bir şekilde karşılanması her sağlıklı insan için elzemdir. Vücudumuzun aksi bir durumla karşılaşmaması ve sağlıklı yapısının bozulmaması için buna dikkat ederiz.

Fakat fizyolojik ihtiyaçların karşılanmasındaki hassasiyeti ruhumuzun ihtiyaçlarının karşılanmasında da göstermiyoruz. Maalesef manevi açlığın giderilmesini göz ardı etmek bizi ruh sağlığından mahrum edecektir. Yalnızca karnı tok olmak değil; mutlu olmak, huzurlu ve ruh konforu içinde yaşamak da biz insanların önceliği olmalıdır. Zira insan olmanın, insan gibi yaşam sürdürmenin hayvanlardan bir farkı vardır. Karnı doymuş, fizyolojik ihtiyaçları karşılanmış bir insanın, manevi doygunluğu da giderilmiştir diyemeyiz. Manevi doygunluğun olabilmesi için ise insanın hayatının bir anlamı olmalıdır. Hiç kaybolmayacak, bitip tükenmeyecek ve sonsuz güçte bir ‘anlam’ olmalıdır. Yani yaşamanın, hayatta kalma mücadelesinin, iyi bir insan olma çabasının, kötülüklere karşı bazen yenilmenin bir anlamı olmalı. Bu dünyadan sonra bitmemeli, devam etmeli, yarıda kalmamalı diyebileceğimiz bir anlama ihtiyaç duyarız. Bu anlam da hiç şüphesiz, kendinden üstün bir varlığa inanma ve onu hayatına katma çabasıdır. Yani, Allah inancıdır. Bir insanın hayatında hiç tükenmeyecek olan anlam: Allah’ı hayatına alma, Allah ile yaşama bilincini diri tutmaktır. İşte bu bitmez tükenmez ve en üst düzey anlamdır.

Allah’ın varsa anlamın var. Hayatının her ânında O, seninle. Hiçbir zaman senden bihaber değildir. Seni her zaman için tam anlamıyla anlayan ve seninle ilgili hiçbir şey hafızasından silinmeyen tek varlık O' dur. Allah ile, onun var olduğu düşüncesiyle atılan her adım, değerlidir. Sen, Allah’ı hayatına katma çabanla değerli oluyorsun. Yeryüzünde de gökyüzünde de bu sana değer katmaktadır. Sen “Ey çamur!” Hayatını anlamlı kılmak istiyorsan, Allah ile görüş. Ancak onun hayatındaki varlığı, ruhunu besler ve hiç başka şeylere acıktırmaz. Allah varsa ruhun acıkmaz, tok kalır. O ve onun buyrukları yokken, anlamsız, değersiz bir hiç olarak ve her ân ruhu aç aciz bir varlık olursun. Ve hep “daha” ile avunmaya, mutluluğu çaresizce “daha”larda aramaya çalışırsın: “Daha iyi araba, daha iyi telefon, daha iyi kıyafet, daha iyi tatil, daha iyi ev beni tatmin edecek.” Düşünce girdabına girip orada ruh açlığından biçare düşeceksin. Fizyolojik tokluğun seni bu girdaptan kurtarmak için bütün enerjisini kullanacak ama “daha”ların ucu bucağı görünmediği için hiçbir zaman ruh doymayacak. İşte sayın okur acizliğimizle ancak Allah'ın kudretine sığınarak barışık bir şekilde yaşayabiliriz. Hiç şüphesiz Allah limanı, bizi “daha”lar deryasında boğulmaktan kurtaracak. Sana hiç bitmeyecek değeri verebilecek tek sey, O'nun bilgisine sahip olmaktır. Allah’ın bilgisi bize yaşam ağında bitmeyecek bir zenginlik ve doyum sağlayacaktır. Yüce Rabbimiz kitabında şöyle buyurmuştur:

‘… Dikkat edin! Kalpler ancak Allah’ı hatırlamakla huzur bulur.’

Rad/28

Her an Allah’ı hayata katma bilinciyle kalın sayın okur.