​AFORİZMALAR – 1

Kültürümüzde özlü söz yahut vecize diye bilinen düşünsel ve duygusal olarak yoğun anlamlar içeren sözlere aforizma denir. Genellikle söyleneni belli olan aforizmalar, az kelime ile çok şey anlatmayı amaçlar. Nietzsche, aforizmayı; “Benim arzum başkalarının bir kitapta anlattığı şeyi, on cümlede anlatmaktır.” diye tanımlar. Bir duvar yazısı, motto yahut slogan özelliği taşıyan aforizmalar üzerinde düşününce daha derin anlamlara haiz olduğu görülür. Yazılan her edebi eserin daha etkili olması için başvurulan bu sözler, yazarın etki gücünü arttırır. Genellikle ünlü yazarların eserlerinde yer alan sözler derlenerek o kişiye aforizma formunda yeni bir eser meydana getirilir.

Biz de yazdıklarımızın sizde daha fazla tesir oluşturması niyetiyle yeni bir yazı dizisi formunda kendi aforizmalarımızı paylaşmaya gayret edeceğiz. Hayata, derde, duruşa, inanca ve ölüme dair kaleme aldığımız sözlerin zihninizde, kalbinizde ve ruhunuzda kalıcı etki bırakmasını diliyoruz. Haydi, buyurun okumaya!

* Okumak lazım Azizim, okumak! Yoksa çok sonraları vuracaklar bizi, okumadıklarımızla.

* Yüreğinde sonbaharı taşıyan birine, her mevsim hüzündür.

* Telafisi olmayan bir hayat bizimkisi… Dün geldik, bugün yaşıyoruz, yarın gideceğiz.

* Bir değirmendir bu dünya, alır alttan alacağını zamanında, en tepeye getirdiğinde koy verir, atar sırtından toprağa.

* Tekrarı olmayan bir film, rövanşı olmayan bir maç misali ömrümüz.

* Kitap ile poz verdiğimiz kadar, kitaba da değer verebilseydik, her alanda bir numara olurduk. Aksi takdirde bir numara değiliz.

* Bu hayatta her şey dile kolaydır ve insan sahip olmadıklarının cesurudur.

* Hayatımızın merkezine aldığımız dünya nimetlerini araç olmaktan çıkarıp amaç haline getirdiğimizden beri adına huzur dediğimiz, adına mutluluk dediğimiz gemi sahilimizin limanına yanaşmaz oldu.

* Sözün bittiği yerde söylenecek her söz lafı güzaf olur. Hiçbir şey yapamadığımız yerde susarak acıya ortak olmak düşer payımıza.

* Bir fay hattı gibi kırılıyor yüreğimiz. Kırgınlığımız büyüyor, sözünün geldiği ve gideceği yeri bilmeyenlerin yüzünden.

* Bugünün acısına ortak olanlar, yarının gülüşlerini paylaşabilir.

* Acının dini, dili, ırkı, görüşü ve siyaseti yoktur. Acı, sadece acıdır ve acıtır.

* Sloganlarla yaşayanların, bir slogan atımı kadar ömrü olur. Gönülden konuşup, gönül hali üzere yaşayanlar, bir ömürden daha fazla hatırlanır.

* Tarih, sloganları değil, inanılmış zaferlere adanmış ömürleri yazar.

* Gözyaşını silmek dururken, gözyaşına sebep olmak acının dozunu arttırmaktan öte bir şeye vesile olmuyor.

* Dünya telaşı denen bir virüs için için içimizi kemirmekte. Bir işten diğer işe yetişme gayretinde ömrümüzü gün be gün tüketiyoruz. Acısı bunun farkındayız ama farkında değilmişiz gibi koşar adım mezara gidiyoruz.

* Dinlemeyi başarabilmiş insanlar, kavramları anlama yolunda daha başarılı olurlar.

* İçinde bulunduğumuz anın tekrarı olmayacağı gibi telafisi de olmayacaktır. Ne yaşadıysak, o yazıldı hanemize.

* Çocukluğumuzda mevsimler iklimlere göre değil; oyunlara göre belirlenirdi.

* Yerinde gösterilen bir tepki, atılan onlarca nutuktan daha etkilidir.

* Kendi elimizle beslediğimiz ‘el âlem’ diye bir put büyütüyoruz içimizde.

* Bize ait olmayan şeyler için bize ait olan zamanı tüketiyoruz.

* Sonuna –izm eklediğimiz kelimelerle insanları ötekileştirmek gibi meziyetimiz var!

* Ey Talip! Yorgunum, bildiğin yorgun. Herkese yetmeye çalışırken, kendime yetişmeye yorgun…