Acı bir durum

Çocuk edebiyatının öncü isimlerinden, şiirleriyle bizlere öncülük eden Şair Mevlana İdris ebedi âleme göç etti. Vefatından bir hafta önce kardeşi Salih Zengin beyi arayıp durumunu öğrenmiştim. Bir ameliyat olacaktı. Sonrasında Mevlana İdris ağabeyimiz için dua talep ediyoruz, demişti. Dualarda buluştuk, günlerce dua ettik. Bir sabah uyandığımızda kötü haberi almıştık. Mevlana İdris vefat etmişti.

Mevlana İdris’in kardeşi Salih Zengin bir gün önce yoğun bakımda görüştüğünü, yavaş yavaş uyandırıldığını söylemişti. Hepimiz heyecanlanmıştık. Ne diyelim, kader bu. Sevgili, en sevgili, ey sevgili, Mevlana İdris’i bizden daha çok sevmiş, onu yanına almıştı. Öte dünya, şiir yazanlar için bu kadar özlemle anılmamıştı. Mevlana İdris’in muhabbetinden uzak olanlar, gayrı kalanlar şimdi öte dünya muştusuna meftun olmuşlar.

Mevlana İdris’in merhum amcası Bahri Zengin ve arkadaşlarının çıkardığı “Mavera” dergisini hatırladım. Öte yaka demek mavera… Bu yakadan öte yakaya geçti üstadımız. Yahya Kemal’in “Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden / Birçok seneler geçti; dönen yok seferinden.” Mısralarıyla Mevlana İdris üstadımızı öte âleme sırlıyoruz. Nitekim kardeşi Salih Zengin de bize son haberi verdiğinde “Ağabeyimiz Mevlana İdris’i sırladık. Rabbim, onu cennetteki çocuklarla ve meleklerle karşılasın,” demişti.

Geçtiğimiz yıl Andırın Postası ve onun yine erken yaşta hicret eden ağabeyi M. Ali Zengin’in edebî faaliyetlerini konuşmak için aramıştım. Bir iki defa aradım, ulaşamadım. Sonra unuttum, arayamadım, araya başka yazılar girdi. Amacım taşradan çıkıp İstanbul ve Ankara’yı sallayan dergilerden bahsetmekti. Mevlana İdris’in ağabeyi merhum M. Ali Zengin şiirlerinde “Nedim Ali” mahlasını kullanırmış. Merhum M. Ali Zengin’in mahlasına dair bir malumatım yok ama Mevlana İdris’in mahlasına dair söyleyeceklerim var. Yazar dostum Halit Yıldırım’ın bildirdiğine göre Mevlana İdris, lise yıllarında Mevlâna Celaleddin Rumi ile ilgili hazırladığı bir sunumda öğrenciler ve öğretmenler tarafından çok beğenilir ve kendisine bundan sonra “Mevlâna” diye hitap edilmeye başlanmış ve bu isim öylece devam etmiş. Bu ismin de hakkını vermiş aynı zamanda… İsimler çoğalınca Mevlana İdris de soyadını hiç kullanmadı. Sadece “Mevlana İdris”. Onun çok ilginç bir hatırasını hatırlıyorum. Merhum bir gün Mevlana Celaleddin Rumi’yi anma günü için Konya’ya gitmişti. Orada şair bir dost ile tanışıyorlar. Ben, “Mevlana” diyor, Mevlana İdris. Tanıştığı şair arkadaş da “Ben de Şems”, demişti. Ve ardından başlamıştı koyu bir muhabbet. Kim Şems, kim Mevlana diye…

Mevlana İdris’in vefatından hemen sonra onu en iyi tanıyan yakın dostu, Çocuk Vakfı başkanı Mustafa Ruhi Şirin üstadımızı aramıştım. Aramızda en çok üzülen o olmuştu. Mevlana İdris’in ailesi, bir aile ferdini kaybetmenin hüznü içindeydi. Mustafa Ruhi Şirin ise çocuklar için bir edebiyat abidesinin kaybına üzülüyordu. Mustafa Ruhi şirin üstadımız çok üzgündü. Üzgün üzgün şu sohbeti yaptık onunla.. Mevlana İdris için dünya ile barışık bir sanatkâr değil, diyordu. Dünyayla dalgasını geçmeyi bildi ve hep çocukların safında yer aldı. Dünyanın bütün çocuklarından yana taraf olmak için duruşunu hiç bozmadı. Mevlana İdris, yerel bir çocuk edebiyatı yazarı olmadığı gibi bir dönem edebiyatçısı da değildi. Mevlana İdris, doğmuş ve doğacak çocuklar için bir edebiyat yapıyordu. O, şimdi okunacak bir yazar olduğu için gelecek zamanlarda da okunacaktır. Onun eserleri çocuklara terbiye-eğitim verecek yetişkinlerce de okunmalı, okunmalı ki dünyaya bir esenlik bildirisi sunmalı, demişti…

Mustafa Ruhi Şirin üstadımızın merhum Mevlana İdris ağabeyimiz için söylediği bu veciz sözlerinden sonra içimden şunu söylemek geldi. Mevlana İdris, İstanbul Hukuk fakültesini bitirip bu dünyanın çocuklarıyla iyi bir hukuk oluşturmak amacındaydı.

Ülkemizin ve dünyanın bütün çocuklarının ve ailesinin ve çocuk ruhlu dostlarımızın başı sağolsun.