28 Şubat ve 15 Temmuz'dan ders aldık mı?

CIA güdümlü FETÖ’nün menfur darbe girişiminin yıl dönümünde, mukaddesâtına sahip çıkmak için anadan, babadan, serden, yardan geçen şehitlerimizi ve gazilerimizi minnetle andık.

Allah hepsinden razı olsun.

Profesör Mazhar Bağlı’nın, “O gece insanlar 11’inci kattaki apartmanın üzerine çıkarak alçaktan uçan uçağa kafa atarak şehit oldular!” cümlesi sosyal medyada dalga konusu haline getirilmeye çalışıldı ama, gerçekten de uçaklara kafa atmaya çalışanlar vardı o gece.

Yani uçaklara yetişebilmiş olsaydılar, hiç tereddüt etmeden kafayı çakacaklardı!

Yetişebildikleri tanklardı ve o devasa tankların önüne nasıl yattıklarını hep birlikte gördük.

O gece insanımızın ortaya koyduğu kahramanlığı hafife almak büyük alçaklık!

Bunları belirttikten sonra, geleyim yazı başlığının işaret ettiği sürece.

Başlıkta 28 Şubat var.

O da bir darbe girişimi.

Rahmetli Hasan Celal Güzel Ağabey, “postmodern darbe” ismini vermişti.

O süreçte, “irticayla mücadele” adına ortaya çıkıp, Türkiye’yi kasıp kavuranların, Askeriye’de yapılması gereken temizliği yapmayı ihmal ettiklerini ,15 Temmuz Menfur Darbe Girişimi net bir şekilde ortaya koydu.

YAŞ kararlarıyla “Yargısız İnfaz”a tabi tutulanlar, Milli Görüş anlayışındaki askerlerdi.

O günlerde, Askeriye’den atılan çok sayıda subay ve astsubayla röportajlar yapmıştım.

Öyle kendilerini gizlemeye çalışan insanlar değildi onlar.

Özleri sözleri birdi.

Ordumuzu “Peygamber Ocağı” olarak görüyor, kendilerine verilen görevleri başarıyla yerine getirdiklerini söylüyor, “Başarı Belgelerini” gösteriyor ve özetle şunları söylüyorlardı:

“Biz vatan, millet sevgisiyle büyütüldük. Annelerimiz, babalarımız bize ‘Rabbim Şehitliği Nasip Etsin’ diye dua etti hep. Biz de, bu Mukaddes Ocakt’a aşkla, şevkle görev yaparken…

Birden bire ‘disiplinsizlik’ gibi bir gerekçeyle kapının önüne konulduk.

Durumumuzu annelerimize, babalarımıza bile anlatamadık.

Onlara ‘Biz disiplinsiz değiliz!’ dedik, yeminler ettik ama…

Bir yanları hep buruk kaldı.

Oğullarının ‘disiplinsizlik’ gibi bir gerekçeyle atılmış olmasından dolayı boyunları hep bükük kaldı.”

O günlerde Askeriye’den ihraç edilenler bunları yaşadı ama, 15 Temmuz Menfur Darbe Girişimi, Askeriye’ye sızdırılan birçok subayın yükseltildikçe yükseltildiklerini…

Kendilerini, ülkeyi askeri darbe yoluyla ele geçireceklerine inanacak kadar ileri gidebildiklerini gösterdi.

Askeriye işlerini iyi bilen Muhalif Gazeteci Fikret Bila, “Bunların TSK’da bu noktalara kadar gelmiş olmaları hepimizi çok şaşırttı!” yollu ifadeler kullanıyor bu yıl dönümünde de.

Bu iş nasıl oldu?

Nasıl oldu da bu kadar güçlendiler TSK gibi “disiplinden zerre taviz vermeyen”, Askeri okullara girmek isteyenlerin yedi ceddini araştıran bir Kurum’da?

Bunları sorduğumuzda…

“Çok iyi gizleniyorlardı. Eşlerine bakıyorduk, gayet modern giyimli. Dans ediyor, içki almaktan imtina etmiyorlardı. Evleri Atatürk fotoğraflarıyla doluydu. O kadar iyi gizlenmişler ki inanın fark edemedik!” muhtevalı karşılıklar alıyoruz.

Atılanlar kendilerini gizlemiyorlarmış oysa.

Dini vecibelerini yerine getirmeye çalışıyorlarmış.

Aileleri de inançlarına uygun şekilde giyiniyor ve yaşıyormuş!..

Yani bunlar kabahat mi Allah aşkına?

Dini vecibelerini görevlerini aksatmadan yerine getiriyorlarsa, hatta görevlerini hakkıyla yerine getirmenin dini vecibeler arasında yer aldığına inanıyorlarsa, bu TSK’nın yararına değil mi?

Uzun lâfın kısası…

Bunlar, “disiplinsizlik” gerekçesiyle atılanlardı işte.

Atılmayanlar ise..

15 Temmuz’da gördüğümüz üzere gayet iyi gizlenenler!..

Kendilerine gayet lâik, gayet Atatürkçü, gayet modern, gayet çağdaş görüntü veren tipler!.

Fikret Bila şaşırmakta ne kadar da haklı değil mi?!

Biz o günlerde, “Yapmayın etmeyin, Ordusunu, Milletini, Devletini bu kadar çok seven insanları ihraç etmeyin!” dedik ama…

Maalesef, böyle bir durum oldu ve Asker’in Sivil’in ihmallerinden, yanlışlarından dolayı çok üzücü olaylar yaşadık.

O günlerde, Askeriye’de YAŞ ihraçları, sivilde ise, Kur’an Kursu sınırlamaları, kılık kıyafet yasaklamaları ve bilhassa başörtüsü yasakları vardı.

Biz üniversitelere de döndük gençlik yıllarımızda;

“Bu başörtüsü yasaklamaları, insanımızla devletimizin arasını açıyor. Yapmayın!” dedik.

“Olur mu hiç!” diye karşılık verdiler;

“Başörtüsü serbest olursa, lâiklik elden gider.

Başörtüsü serbest olursa, dini simgeler hayata hâkim olur.

Günün birinde de, bu ülkede tıpkı İran gibi, başı açık dolaşmak yasaklanır!”

Şimdi ne oldu?

İşte, kamu kurumlarında görev yapanlar için de serbest başörtüsü.

Ne oldu yani, başı açıklarla başı kapalılar birbirlerini mi yiyorlar, başörtüsü serbest kaldı diye.

Eskiden, bir milletvekili başörtülü diye memleket darbe havasına giriyordu.

Şimdi…

CHP çarşaflı vekil adayı koysa, şaşıran olmaz!

Evet;

Türkiye, “Din ve Vicdan Hürriyeti” alanında büyük mesafeler aldı.

Yarın öbürgün şartlar, güç dengeleri değişirse ne olur belli olmaz.

Kazanımların hiçbiri teminat altında değil.

“Küçük çocuklara Kur’an öğretmek yobazlıktır!” diyor, fırsat buldukça birileri…

Bugün söylenenler, “helâlleşme” çağrısı filan, bu söylemlerin etkisiyle inandırıcılığını kaybediyor.

Atatürkçü Düşünce Derneği’ne bakın, Merhum Mahmut Efendi’nin cenazesini “laiklik ihlâline” bağlayarak suç duyurusunda bulundu.

“Helalleşme”den bahsedenler de, buna bir güzel göz yumdu!..

Şimdi…

Birçok hadise yaşadık.

Nice şehit verdik.

Milyonlarca hayat karardı.

Memleketin kaynakları küresel tefecilere, silah tüccarlarına gitti.

Şimdi artık herkes görüyor olmalı ki…

Selçuklu ve Osmanlı’nın devamı olan bu Devletin, bizim Devletimizin bölünmesine ve yıkılmasına karar verilmiş!

Osmanlı’ya yıkan güçler, bu toprakları da çok görüyorlar bize.

İstanbul’da gözleri var, İzmir’de gözleri var, Antalya’da gözleri var, Erzurum’da, Ağrı’da, Van’da, Diyarbakır’da, Şanlıurfa’da, Trabzon’da, Edirne’de gözleri var…

Biz, böyle birbirimizi yedikçe…

Devletimizi bitirme iştahları artacak!..

Bu bilinmiyor mu?

Bal gibi de biliniyor…

Güneydoğumuzun az ötesinde “Siyonistan”ın kurulmasına karar verdiklerini söylediğimde, kendilerini”

“Dindar” olarak nitelendirenler de “Milliyetçi-Ulusalcı” olarak nitelendirenler de “Doğru söylüyorsun!” diyorlar.

Aslında çoğumuz görüyoruz gerçekleri…

Görüyoruz ve birbirlerimizi yemeye devam ediyoruz.

Yazının başlığında, 28 Şubat ve 15 Temmuz tarihlerine yer verdik.

Bu ikisinin yol açtığı tahribâtı bir düşünün…

Sadece ekonomiye zararlarını hesaplamaya kalksanız, abartmıyorum 2 trilyon Dolar’da duramazsınız!..

Başımıza gelen musibetler, bize ders olursa ne alâ…