​15 Temmuz gecesi -2

Gözlerimizin arasına kurulmuştu pusu

Rabbin yardımı idi bu! Ne akıl bilir bunu ne usu

Yüreğimizin, bedenimizin, sevdalarımızın imtihan edileceği 15 Temmuz ile başlayan süreç…

Hatta Kurtuluş Savaşı misali hak batıl mücadelesinin bu kadar somut!(sopa, tırpan, temizlik araçları, kamyon vs.) örneğine rastlamayı düşünmediğim ülkemde bir gece vakti yankılandı… DARBE!

Arbede, yakım yıkım, daha nice olay görmeye alışmış gözlerimiz darbe olması durumunu kabullenmek istemiyordu elbette. Ta ki TRT spikerinin korkulu bakışlarıyla bildiriyi okumasına kadar… Nice şey planlanmıştı işte, perde arkasından!

Tül incedir belki, lakin tül perde arkasından bakanları! dışarıdakiler asla göremez.

Hesap edilemeyen nice şeyler de vardı onların safında. Millete rağmen! Milleti unutmuşlardı, gözü pek milletimi… Bu darbe, kendilerini harabeye çevirecekti de farkında değillerdi.

Yıllardır ülkemde oynanan oyunlar, faili meçhuller, çalınan çırpılanlar duyulan, haberlere yansıyan kısımlardı. Görmek mümkün olmuyordu dışardan her şeyi. Ancak yaşananlar ortaya çıkarıyordu. En yakınında ki kişi bile cumhurbaşkanının, düşmanı çıkıyorsa! İşin vahametini ortaya döküyordu. Ve Allah’ın yardımının nasıl tecelli ettiğine şahit oluyorduk. Tuzak kurucuların en hayırlısının Rabbimiz olduğu dersini bir kez daha hatırlıyorduk.

Şer zannedilen işlerde, hayır olduğunu ispat eden imtihanlardan geçerdi insanoğlu! Maskeler düşer. Sadık ve samimi olanlar bir bir yazılır deftere ve elbette zihinlere… Her zorluğun ardında bir kolaylık olduğunu da hatırlatır kitabımız. Ak ile karanın ayrılması imtihana sebebiyettir ve bu esnada zorluklar zincirinin halkalarını koparmak bize düşer.

Milletin sağlam duruşu ile Rab bizi daha iyi günlere çıkaracaktı elbet...

Gün ülkemdi! Vakit ülkem!

Milletim için birlik olma vaktiyse ve ayrık otlarının temizlenmesini istenmişse Rabbim! Güçlü bir iman, dirayetli bir duruş gerektirirdi bu.

Canların amellerce teslim edildiği vakitlerdi de bu anlar… Toprağa, toprağı için düşen canlar ne yüce idi.

Şehadet ne ulvi idi. Verebildikçe insan varlığından /Canını verebilir duruma gelir. Şehadet en büyük mertebedir. Sabah ezanları, salalar, marşımız özgürce okunsun diye kendi salalarını okuttu yiğitler.

Marşımız titretti titretiyor gönülleri. Ezan titretti titretiyor gönülleri. Salalar! titretecek silkeleyecek ruhları her daim .

“A ş k l a titreyene arş destektir. ”

Bunu hisseden anlar.

Biz başka bakardık öte diyarlara

Yolları gül kokardı.

Ayaklar bilmezdi çamur taş toprak.

Özlemdi o şehirlerin adı

İsimleri canla yazılırdı, canla

Anla...

Şehitlerime rahmet olsun.

Nöbetler kıyamdı. Duruş, bekleyiş kıyanlara had bildirmekti. Kutsalımız vatanı, namusu çiğnetmemekti…‘Sinek küçük de olsa mide bulandırır ’sözüne binaen bunca zaman duyduklarımız küçümsendi çoğunca ama, değil mide! Yeryüzünü bulandırmışlar ifsat etmişlerdi. Ayıklamak gerekiyordu! Ayıklanmak!

İşte şuan doludizgin yaşıyorduk bunları…

Zarar ziyan vermeden ülkesini koruyan, insanına hürmet eden, helal lokma geçirmiştir boğazından...

Bu ayan beyan…

Coşkulu bir sessizlik oldu sonra kalplerde, DEDELER, NİNELER, BEBELER, GENÇLER, TEYZELER…Herkes nöbette idi.

Uyunur muydu ki... Gündüz işimize gittik, geceler yoldaşımız oldu vatan uğruna hak uğruna. Kaç tel ayırmıştık karanlıktan soracaktı Rabbimiz

DUA DUA eller karıncalanıyordu. Kur’anlar okunuyordu.

Derin bir çizgi idi bu.

Toparlanın gidiyoruz! Deseler

Hangi işleri bitirir giderdik. Güçlü bir vatan sevdası ile toplaştık bitirmeden özel işlerimizi. Yarım kalan kalsındı gecede. En başta uykular.

Şehirlerim eskiyecekti yoksa benden önce. İns maskeli yüzler inecekti benden önce. Durmalı beklemeli idim her karış toprağımı. Şimdi nöbet tüm ülkemindi askerimden polisimden öte .

Oysa parçalı, çeşitli olan her şeyi sevdik Allah’ım. Renktir her parça...

Her parçasında ayrı fitne barındıranları da parça parça et Allah'ım...

Hep birlikte Allah’ın ipine sımsıkı yapışın; bölünüp parçalanmayın. Allah’ın size olan nimetini hatırlayın. Hani siz birbirinize düşman idiniz de Allah gönüllerinizi birleştirdi ve O’nun nimeti sayesinde kardeş oldunuz. Siz bir ateş çukurunun tam kenarında iken oradan da sizi Allah kurtarmıştı. İşte Allah size âyetlerini böyle açıklıyor ki doğru yolu bulasınız. (Ali İmran 103)

Rabbim tüm fitnelerden uzak eylesin ülkemi vesselam.