Yürüyen ölüler ve ölüler şehri\u2026
Modern dünyanın metropollerinin giderek antik dünyanın nekropollerine dönüştüğüne ve şehirlerimizin nekropole dönüşmesi için insanoğlunun cinnet derecesinde çaba sarfettiğine defalarca vurgu yapmıştım. Ülkemizde uygulanan 'kentsel dönüşüm' politikalarıyla bu sürecin hızlandığını, bütün şehirlerimizi 'insan tabutlukları' şeklinde istila eden toplu konutlar, rezidanslar, AVM'ler, gökdelenler ve güvenlikli sitelerle artık yaşayan insanlarındeğil, yürüyen ölülerin bulunduğu şehirlerde istif edildiğimizi görebiliyor muyuz? Kurgu film senaryolarının hayata dönüştüğü bir kıyameti yaşıyoruz.
Antik dönem nekropollerinin modern zaman metropollerden farkı şu ki; insanoğlu öldüğünde nekropolde yerini alıyor ve muhteşem bir anıt- mezara konuluyordu. Günümüz metropolleri (büyük şehirleri)nde ise insanlar canlı iken nekropol hayatı yaşıyor. Bu benzetmeler üzerinde düşünürken, önce çizgi roman olarak başlayan ve dünyada büyük bir seyirci kitlesi tarafından takip edilen Yürüyen Ölüler (The Walking Dead) isimli fantastik roman ve filmi bana günümüzdeki insan-şehir ilişkisini düşündürttü.
Bu roman/film bana büyük arif Yunus Emre'nin bir şiirini hatırlattı. Yunus Emre, "Bir acep onulmaz derdim var idi" mısraıyla başlayan "Bir şehre vardım ki adı denilmez. Bir bahre daldım ki haddi bulunmaz. Mürde-dil oluban geri dönülmez. Ölmezden önce öldüm elhamdülillah!" diyerek insanın bu dünyada faniliğini idrakin zirvesini ifade ediyor. Bu (yani ölmeden önce ölmek) idrakinin zıddına, günümüzün metropollerinde insanlar hakikatte ölümvari olan -insani değerlerden mahrum şeklen- hayatı yaşamak addediyor. Hal'de ve idrakte Yunus hikmetinin tam tersi yani.. Böylesine dehşet bir tablou2026
Bu film-romanın özet tanıtımına göz attığımızda, fantastik bir kurgu da olsa, aslında yaşadığımız hayat ve şehrin nasıl bir nekropole, insanların da yürüyen ölülere dönüştüğüne dehşetle şahit oluruz: "Her şey dönüşümle başlamıştı. Bildikleri o eski dünya yok olmuş, küllerinden dev ölü kentler doğmuştu. Tüm sevdikleri tek tek dönüşüyor, her geçen gün içlerinden birileri yürüyen ölüler kervanına katılıyordu. Bu yeni ve acımasız dünyada hayatta kalabilmek, aşık olabilmek mümkün müydü?"
Bu dünyada (şehirde) hiçbir insanu00ee değere yer yoktu. İnsan görünümünde yürüyen ölülerle mücadele etmekten yorgun düşen film-roman kahramanı için "eski dünyanın yıkıntıları ve ölüleri arasında canlı kalabilmeyi başarmasının tek bir şartı vardı: Duygusuzlaşarak o ölülerden birisi olmak!"
Kurgu, fantastik (hayalu00ee) de olsa yürüyen ölüleri hayal ettirebiliyor ve onu sinema diliyle gerçeğe dönüştürebiliyorsa demek ki yaşadığımız şehir ve insan ilişkisi böylesine trajik bir akıbete doğru gidiyor. Çünkü hayal ve tasavvur her ne kadar hayattan kopuk da olsa, bir yönüyle insanın bulunduğu 'yerden-halden' ilham almaktadır. Şehrin şehir olmaktan çıkıp, gene Yunus Emre'nin söylediği "Ben bir acep ile geldim, kimse halim bilmez benim" mısraındaki insan ve şehir ilişkisindeki yalnızlığın verdiği irfan ve idrakle yaşadığı endişeden habersiziz. Çünkü şehirde herkes "yürüyen ölü"ye dönüşmüş. Yürüyen ölülerin arasında var olabilmek, onlar gibi olmakla, ölülerden birisine dönüşmekle mümkündür.
Bakın yaşadığımız şehre. Büyük hikmet ve irfan adamlarının tarif ettiği insan ve şehirden hiçbir iz taşıyor mu? Ruhuyla kalmayan şehir ve insan ancak "yürüyen ölü" halinde kütlesiyle yaşıyor! Ölü şehir ve yürüyen ölüler! Dehşet! Yürüyen ölüler haline gelen insanoğlunun inşa ederken imha ettiği şehirlerimizde betonla buluşma ve göğe tırmanma tutkusu Babil halkında olduğu gibi şehvete dönüştü. Betona meftun bir idrak, göğü delmek için ürettiği "gökdelen"leriyle adeta maveraya savaş açtı. Yeryüzü yetmedi, gökyüzünü de kirletme şehveti depreşti.
Yürüyen ölülerin kadavradan tek farkı; kadavranın hareket etmemesi. Tarih bize gösteriyor ki büyük helake doğru insanoğlu 'akrebin kendi kendisini sokması' gibi üzerine felaketleri çeken bir yaratığa dönüşüyor. Modern zamanların büyük helaki de, ürettiği ve kuşandığı "gökdelen" silahıyla kendi kendisini imha etmek belki.
Nekropole dönüşen şehrimizde yürüyen ölüler halinde sabah nekropolün beton tabutluklarından çıkıp akşam tekrar tabutluklara dönüyoruz. Hiçbir şifa kabul etmez bu hali "gizli bir el" mi kumanda ediyor yoksa insanoğlunun isyanının sonucu kendisini topyeku00fbn intihara sürüklemesi mi söz konusu?
* 'Nekropolde komadayız' diyemiyoruz. Çünkü koma hali insanu00ee bir olgudur. 'Ölüler şehri'nde hareket eden 'yürüyen ölüler'in uyanma ihtimali ise yok gibi.
* Kadavraya "İnsan" diyebiliyorsak yürüyen ölüler şehrine de "Şehir" diyebiliriz. Şehrimize ve insanımıza bir de böyle baksak acaba nasıl bir manzaraya şahit olacağız?
Yahya Düzenli
"Üye/Üyeler suç teşkil edecek, yasal açıdan takip gerektirecek, yasaların ya da uluslararası anlaşmaların ihlali sonucunu doğuran ya da böyle durumları teşvik eden, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, pornografik ya da ahlaka aykırı, toplumca genel kabul görmüş kurallara aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde hiçbir İçeriği bu web sitesinin hiçbir sayfasında ya da subdomain olarak oluşturulan diğer sayfalarında paylaşamaz. Bu tür içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk münhasıran, içeriği gönderen Üye/Üyeler'e aittir. MİLAT GAZETESİ, Üye/Üyeler tarafından paylaşılan içerikler arasından uygun görmediklerini herhangi bir gerekçe belirtmeksizin kendi web sayfalarında yayınlamama veya yayından kaldırma hakkına sahiptir. Milat Gazetesi, başta yukarıda sayılan hususlar olmak üzere emredici kanun hükümlerine aykırılık gerekçesi ile her türlü adli makam tarafından başlatılan soruşturma kapsamında kendisinden Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 332.maddesi doğrultusunda istenilen Üye/Üyeler'e ait kişisel bilgileri paylaşabileceğini beyan eder. "
Yorum yazma kurallarını okudum ve kabul ediyorum.