Ermenistan büyük bir stratejik hata yaptı
ADA Üniversitesi Uygulama Profesörü, Politika Araştırmaları ve Yayınlar Direktörü Sırp asıllı Profesör Damjan Krnjevic-Miskovic, Amerika Birleşik Devletleri merkezli The National Interest için, Karabağ meselesini anlatan bir makale yazdı.
Miskovic, 'Ermenistan'ın şimdi barış istemesi gerekiyor: Alternatifi daha kötü' başlıklı makalaesinde, 'Aradan geçen on yıllarda, tek değişmeyen Ermeni işgali olmuştur.' ifadelerini kullandı.
Azerbaycan'ın Özerk Bölgesi Yukarı Karabağ'ın Azerbaycan'ı çevreleyen yedi bölge ile birlikte ülke topraklarının yaklaşık % 20'sini oluşturduğunu belirten Miskovic, 'Bu toprakların yasadışı işgali ve bunların iade edilmesi gerekliliği konusunda ciddi bir tartışma yoktur. Dört Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi kararı ve doğrudan çatışmayla ilgili birkaç AGİT belgesi, resmi tutumlar bunu açıkça ortaya koymaktadır.' diyor.
Profesör Miskovic'e göre, Ermenistan'ın Azerbaycan nüfusunun işgal altındaki topraklardan, savaştan önce tamamen temizlediği gerçeği, mağdur olma iddiasına katkıda bulunmadı. Mevcut kampanyası da, pazarlar gibi sivil hedeflerin, şehir merkezlerinin ve Azerbaycan'ın derinliklerindeki hidroelektrik santralleri ve barajların vurulmasıyla desteklenemez.
SAVAŞI BAŞLATAN İKİ ACİL NEDEN
Savaşın başlamasına neden olan en az iki acil nedene dikkat çeken Miskovic, şu ifadeleri kullanıyor:
Birinci neden, Erivan'ın kendi kaderini tayin ve ayrılık arasındaki yanlış denklemi savunması, giderek daha da alevleniyordu. Son birkaç yılda Erivan artık stratejik hedefi olarak askeri işgalin sona ermesini sağlayacak iyi niyetli müzakerelere katılmakla ilgilenmediğini açıkça ortaya koyan bir tutum sergiliyordu. İkincisi Azerbaycan'ın egemen topraklarına, ateşkes ihlalleri ve provokasyonların savaş gücündeki kademeli artışlar... 27 Eylül saldırısında Azerbaycan'da çok sayıda insan öldü. Azerbaycan'ın stratejik sabrı, askeri bir işgali barışçıl bir şekilde tersine çevirmeyi amaçlayan, on yıllarca süren sonuçsuz görüşmelerin ardından sona erdi.
TÜRKİYE'NİN SAĞLAM VE KOŞULSUZ DESTEĞİ...
Miskovic'e göre, öyle görünüyor ki, Azerbaycan bu olasılığa hazırlanıyordu. Onun karşı saldırısı beklenmedik bir tepki değildi. Ancak, bunda yanlış bir şey yok. Birleşmiş Milletler Şartı'nın 51. Maddesi ile verilen haklar çerçevesinde bir hamle.
Miskovic, Azerbaycan'ın askeri yeteneklerini sürekli iyileştirmeye çalıştığını ve Türkiye'nin sağlam ve neredeyse koşulsuz desteğini sağlamak için gayretle çalıştığını belirtti. Bu hamleler, diğer jeopolitik aktörlerin Azerbaycan'a başarısız müzakereler vb. uyması için aşırı baskı uygulamalarını zorlaştırdı.
Ancak, bir kez daha Erivan'ın işgali barışçıl bir şekilde müzakere yoluyla sona erdirme konusundaki açık ve kategorik isteksizliğini vurgulamak gerekiyor. Bu temel noktadır.
ERİVAN BUNU KESİNLİKLE HAK ETTİ! KİMSE DESTEKLEYEMİYOR
Miskovic kaleme aldığı makalede, süreci şöyle değerlendiriyor...
Böylece, Erivan'ın sözleri ve bunun sonucunda ortaya çıkan eylemler doğrudan Azerbaycan'ın karşı saldırısına yol açtı. Erivan, kısmen kendi dış desteğinin kapsamını abarttığı için Bakü'nün bir yıpratma savaşına varan şeye kararlı bir şekilde yanıt vereceğini düşünmedi.
Bu açıkça Ermeni diplomasisinin bir başarısızlığıdır ve açıkçası Erivan yönetimi bunu hak etti. Pandemiyle uğraşılan bu yoğun dönemde, Rusya ve diğer ülkeler Ermenistan'a Kollektif Güvenlik Anlaşması Örgütü'nün korumalarına başvuramayacağını açıkça söylediler.
Bunun, anlaşmadaki ana müttefikinin koşulsuz desteğine güvenemeyeceği ve ciddi bir şekilde müzakere masasına dönebileceği anlamına geldiğini anlamak yerine, Erivan, Azerbaycan'dan Gürcistan üzerinden Türkiye'ye ve oradan Avrupa Birliği topraklarına (Bulgaristan, Yunanistan ve İtalya) uzanan petrol ve gaz boru hatları ağına saldırmakla tehdit etti. Bu, anlaşılır bir şekilde Azerbaycan tarafından, aynı zamanda Türkiye ve diğer tüm stratejik enerji ortakları tarafından, yeni ortaya çıkan bölgesel enerji güvenliği anlaşmaları kapsamında Rusya tarafından da ilgili temel ulusal çıkarlar için açık ve mevcut bir tehlike olarak yorumlandı.
SADECE ERMENİSTAN SORUMLU DEĞİL
Ancak bu, hikayenin tamamından uzaktır. Parmağınızı Ermenistan'a işaret etmeniz yeterli değildir. Arabulucular, Minsk Grubu'nun (Rusya, Fransa, Amerika Birleşik Devletleri) eşbaşkanları da suçlanacaklar. 1992'de başlayan ve esasen sahada somut sonuç vermeyen resmi bir müzakere süreci vardı. Dağlık Karabağ'ın ve çevresindeki yedi bölgenin işgali sona ermemiş, Azerbaycanlı mülteciler ve ülke içinde yerinden edilmiş kişilerin geri dönüş haklarını kullanmaları engellenmiştir.
Başka bir deyişle, neredeyse otuz yıl boyunca Minsk Grubu, hedefleri açık ve net bir şekilde kağıt üzerinde belirtilen müzakereler yürüttü. Eş Başkanlara, tanımlanmış bir sonuca ulaşmak için tanımlanmış bir süreci yönetme sorumluluğu verildi. 1994'te ateşkes yürürlüğe girdiğinden beri çatışma donmuş durumdaydı. Minsk Grubu tarafından belirlenen hedeflerin hiçbirine ulaşılmadı, hatta yakınına bile varılmadı. Bu nedenle, eylemleri veya eylemsizlikleri, ister tasarı gereği olsun ister olmasın, üzerinde anlaşılan hedeflerin tam tersi bir statükonun sürdürülmesiyle sonuçlandı. Bu yüzden parmağı Erivan'a doğrultmak yeterli değil.
ÇATIŞMANIN ÇÖZÜMÜ, İŞGALİN SONA ERMESİ... AKSİ HALDE ERMENİSTAN DAHA FAZLASINI KAYBEDECEK
Ve böylece savaşın sonucunun başlangıcına geliyoruz. Nesnel olarak, çatışmanın çözümü, Ermenistan'ın işgal ettiği toprakların Azerbaycan'a iade edilmesine dayanıyor. Çeşitli belgelerin gösterdiği yol budur. Bu sonuca diplomasi yoluyla, müzakerelerle veya savaşla ulaşılabilir. Elbette birincisi ikinciye tercih edilir. Bu, Azerbaycan'ın on yıllardır iyi niyetle izlediği seçenektir. Sorun şu ki, bu iyi niyet sadece Ermenistan tarafından karşılanmadı, aynı zamanda yıllarca, defalarca istismar edildi. Erivan, işgali devam ederken sonsuza kadar durgun kalacağına inanıyordu. Ermenistan ateşkesi kışkırtmaya ve ihlal etmeye devam etti. Örneğin, iki yıldan daha kısa bir süre önce, Ermenistan'ın savunma bakanı, ülkeden 'yeni topraklar için yeni bir savaşa' hazırlanmasını bile istedi.
Böylece saldırgan mağdur olan tarafa baskı yapmaya devam etti ve arabulucular buna yanıt olarak hiçbir şey yapmadı. Azerbaycan da durumun artık sürdürülebilir olmadığını düşünüyordu. Açıkçası, şu anda Ermenistan'ın ne yaslanacak bir desteği ne de şikayet edecek bir nedeni var.
Şimdi, savaş Azerbaycan için kazanç, Ermenistan için kayıplar getirecek gibi görünüyor. Soru, bunun öncelikle savaş alanında mı yoksa müzakere masasında mı olacağıdır. Çoğunlukla savaşta meydana gelirse, Ermenistan neredeyse kesinlikle her şekilde daha fazlasını kaybedecektir.
"Üye/Üyeler suç teşkil edecek, yasal açıdan takip gerektirecek, yasaların ya da uluslararası anlaşmaların ihlali sonucunu doğuran ya da böyle durumları teşvik eden, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, pornografik ya da ahlaka aykırı, toplumca genel kabul görmüş kurallara aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde hiçbir İçeriği bu web sitesinin hiçbir sayfasında ya da subdomain olarak oluşturulan diğer sayfalarında paylaşamaz. Bu tür içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk münhasıran, içeriği gönderen Üye/Üyeler'e aittir. MİLAT GAZETESİ, Üye/Üyeler tarafından paylaşılan içerikler arasından uygun görmediklerini herhangi bir gerekçe belirtmeksizin kendi web sayfalarında yayınlamama veya yayından kaldırma hakkına sahiptir. Milat Gazetesi, başta yukarıda sayılan hususlar olmak üzere emredici kanun hükümlerine aykırılık gerekçesi ile her türlü adli makam tarafından başlatılan soruşturma kapsamında kendisinden Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 332.maddesi doğrultusunda istenilen Üye/Üyeler'e ait kişisel bilgileri paylaşabileceğini beyan eder. "
Yorum yazma kurallarını okudum ve kabul ediyorum.