Sefa Saygılı
Evet, oruç tutarken sahurdan iftara kadar aç kalırız. İçinde olduğumuz aylarda 16 saati bulur. Ama bu açlık, açlık grevi yapan veya rahatsızlığı için ya da zayıflamak için aç kalanlarınkine benzemez. Çünkü:
*Oruç tutan Yüce Rabbi’nin rızası için aç kalmaktadır. Aç kalmaya isteklidir ve açlıktan memnundur. Bu yüzden şekeri fazla düşmez.
*Diğer bir nokta çok acıksa bile yeme yolu (iftara kadar) oruçluya kapalıdır. Çünkü kendini kesinlikle yememeye şartlandırmıştır. Ayrıca kasten orucu yiyen yerine 61 gün kesintisiz tutmak zorunda olduğu için bunu aklına bile getirmez.
Kendim hep yaşamışımdır. Oruçlu değilken karnım tok olduğunda bile yemek vakti gelince yemekhaneye gidenleri görünce midem kazınmaya başlar, açlık hissederim. Çünkü yememeye şartlanmışımdır. Hâlbuki oruçluyken en gözde lokantaların önünden geçerken veya en nefis yemek kokuları duyduğumda bile iştahımda en küçük kıpırdanma olmaz.
Açlık grevi yapanların veya zayıflama diyeti için aç kalanların durumu öyle midir? İçlerindeki yeme hissini bastırmak için aşırı bir gayretin çabası ağır basar. Mideleri kazınır, ağızlarından su akar. Fakat yiyemezler, yemeleri gerekir. Kan şekeri düştükçe düşer.
Bu yüzden oruç tutmak şifadır, bünyede hiçbir probleme yol açmaz. Lütfen orucu, başka gayelerle yapılan açlıkla karıştırmayalım. Dıştan bakan oruçla açlığı benzer eylemler gibi görse de tamamıyla farklı iki tatbikattır. Biri rahmet ve berekettir, diğeri nefse zorluktur…