Bir televizyon kanalında açıklamalarda bulunan Hatice Cengiz'in açıklamaları şöyle; "TÜRKİYE'DE PEK TANINMIYORDU"
Merhumun ailesine evlatlarına yakın dostlarına Suudi Arabistan halkına baş sağlığı diliyorum. Arapça bilmemden dolayı bir takım STK'larla, Arap baharından sonra gelen entelektüel gruplarla, yazarlarla yakın temas içindeydim. Coğrafya ile haşır neşir olmam bu süreçte başladı.
Cemal Bey ile tanıştığımızda kendisini takip ettiğimi yazılarını okuduğumu söyledim. kısa bir tanışma faslından sonra konuşma ortak alanların çok olmasından dolayı olması gereken yere evrildi. Kendi yazılarının burada da yayınlanmasını konuştuk.
Çünkü Cemal Bey Avrupa ve Amerika'da çok tanınan bir gazeteci olmasına rağmen Türkiye'de pek tanınmıyordu.
Türkiye'ye geldiğinde görüştük. Bu konuşmadaki elektrik arkasından gelecek konuşmaların daha özel bir ilişki olacağını gösteriyordu.
Kendisi ABD'ye döndü ama tekrar gelmek istediğini söyledi.
"HEM ÇOK YALNIZ HEM DE ÇOK ÜZGÜNDÜ"
Biz tanıştığımızda 1,5 yıldan bu yana ABD'de yaşıyordu. Suudi Arabistan'daki dönüşümde yıpranmaktansa üretmeye devam etmek istedi.
ABD vatandaşlığı başvurusu vardı ama henüz onaylanmamıştı. Suudi Arabistan vatandaşıydı. Çok büyük bir yalnızlık yaşıyordu. Belki bizim tanışmamız sonrasında duygusal ilişkiye yönelmesinin en büyük nedeni, Cemal bey'in o dönemde büyük bir yalnızlık yaşıyor olmasıydı.
Suudi Arabistan'daki ailesiyle ilgili derinlemesine bilgim yok. Son evliliğinin siyasi nedenlerden dolayı bittiğini söylemişti bana. Hem çok yalnız hem de çok üzgündü. Kendisin çok yalnız hissettiğini arkadaşlarından haber alamadığını, arkadaşlarının önemini ve içinde bulunduğu durumu aşamadığını söylüyordu.
Cemal Bey'in genel olarak duruşunu muhalif olarak tanımlamak ne kadar doğru olur bilmiyorum. Şu an ülkesinde bir dönüşüm var.
"Arkadaşlarıma yazma imkanı verilmiyor bunu benim yapmam lazım" derdi. İçerideki arkadaşlarının sorumluluğu vardı üzerinde. Günün büyük kısmını bu üzüntü ve düşüncelerle geçiriyordu. "TÜRKİYE'Yİ SEVİYORDU, BAŞKAN ERDOĞAN İLE DOSTLUĞU VAR"
Cemal Bey ile ilk tanıştığımızda onun hayatında böyle bir arayış vardı. Ailesinin olmadığını ve bu yarayı kapatamadığını, yeniden evlenmek istediğini söylerdi. İstanbul'a çok sık gelen birisiydi. İstanbul'u Türkiye'yi çok seven birisiydi. Cumhurbaşkanı ile de bir dostluğu var. Evlilik düşüncesi oluşunca zaten gidip geldiği bir ülkede ev almak kötü bir fikir gibi gelmedi.
Konsolosluğa evli olmadığını gösteren bir evrak almak için gitti. Konsolosluğa gidip bu kağıdı almasının gerekliliğini bana sorduğunda ben kendisine söylemiştim. Cemal Bey'in ABD'ye gidip oradaki konsolosluktan evrak almak istediğini ben bilmiyorum. Böyle bir bilgi konuşuluyor. ama böyle bir süreç olsa bana mutlaka söylerdi. 7-8 Eylül tarihinde Fatih Belediyesi'nin nikah işlemlerinin yapıldığı yerde buluştuk, benim Türk, Cemal Bey'in Suudi vatandaşı olduğunu, nasıl işlem yapacağımızı sorduk. Evraklar istenildi. Cemal'in halledebilir miyim diye düşündüğü asıl konu konsolosluğa gidip bunu halledebilir miyim oldu. Hatta bunu burada yapmayıp, başka bir ülkede evlenebilir miyiz diye de sordu. Yazdığı yazılar nedeniyle bu topa girmeyi, konsoloslukta gerginlik çıkmasını istemiyordu. Reddedilme endişesi vardı. Bir sorgu, ülkesine geri dönmesinin istenmesi, belki sorgu gibi bir şey yaşanmasını istemiyordu. Başka ülkeye de gitse, Suudi Arabistan konsolosluğuna gitmesi gerektiği söylendi bir Türk vatandaşıyla evleneceği için. Türkiye'de diğer yerlere nazaran daha kolay olabilir. Türkiye'nin güvenli bir ülke olduğu, başına istenmeyen bir hadise gelirse daha kolay çözüleceğine inanıyordu. Başına nasıl bir şey geleceğinden şüphelendiğini soruyordum. Ama Türkiye'nin uluslararası anlamda güçlü bir ülke olduğunu, Suudi Arabistan'ın gerginlik oluşturabilecek bir olay gerçekleştiremeyeceğini düşünüyordu. "BUNU TALEP EDEN CEMAL KAŞIKÇI'YDI"
Nikah memurluğunda yapacak bir şey kalmadığını düşününce, 'deneyelim mi, gidelim mi' gibi bir konuşma geçti aramızda. Biz de beraber olduğumuz için, evlilik sürecinde her şeyi beraber yaptığımız için, seninle gelebilirim dedim, belki de bir arkadaşıyla gidecekti. Uçağı o gün 14 sularındaydı. Yakın bir yerden taksiye bindik ve konsolosluğa yöneldik. Herhangi bir bildirim vs olmadı. Basit bir evrak talebi vardı, ama bunu talep eden Cemal Kaşıkçı'ydı. Biraz endişeliydi, ben daha fazla endişeliydim. Girip bir arkadaşıma bakacağım diyemeyeceğiniz kadar çok güvenlik vardı. O nedenle sadece kağıda endişeli şekilde bakıp etrafı kolladım o süreçte.
1 saat geçti, bir 10-15 dakika daha çıkmazsa, benim mutlaka gidip sormam gerek, uçağı kaçacak diye düşündüm. Ben bunu düşünürken, Cemal hemen çıktı, telefonlarını bana bıraktı. Bildiğim kadarıyla konsolosluğa bırakılıyor telefon, bana bırakmak daha güvenilir gelmiş olabilir. Çok neşeli bir şekilde dışarı çıktı. Ondan çok ben mutlu oldum. 1.5 yıldır ilk kez ülkesinin toprağına girmiş oldu. Sevgiyi,i alakayı, çalışanların kendisiyle ilgilendiklerini, gelip selamlaştıklarını, çok iyi davrandıklarını anlattı.
Evrakın birkaç gün içinde çıkacağını söylemişler. O da hali hazırda seferinin olduğunu, ayrılmak istediğini söylüyor. Heralde onlar da ne zaman döneceğini soruyor. O da Salı günü döneceğini söylüyor. Onlar da tamam biz hazırlarız diyorlar. Tepkilerini, orada geçenlerini anlattığında ben de onunla birlikte mutlu oldum.
Bu sevinçle ayrıldık ve Londra'ya gittik. Yavaş yavaş eşyalar gelmeye başladı. Çantasını eve bırakmamı istedi, ben de çantasını alıp eve yöneldim havaalanına onu bıraktıktan sonra.
2 Ekim gerçekten çok çok zor bir gün. Hala anlayamadığım, anlatabildiğim olaylar değil. Bir yerde acaba bir şeyi mi atladık, ben bir şeyi mi fark edemedim dediğim bir gün. Londra'dan dönüyor. Uçağının erken gelmesi, normalden bir arkadaşıyla karşılayacaktık. O güne dair plan yapıyoruz. Salı günü gelir gelmez, hemen konsolosluğa gideceğini bilmiyordum. Ben de ona kendisiyle geleyim mi diye sordum, okulum var o gün, arkadaşıyla gideceğini söyledi. O kağıdın alınmasıyla beraber, aldığımız eşyalarla ilgili bir işimiz vardı, aynı gün Fatih Belediyesi'ne gidecektik, hepsini aynı gün halledecektik, o gün onunla gitmem gerektiği, yalnız bırakmamam gerektiğine dair anlık bir his oluştu içimde. Ben hemen arayayım diyerek, konsolosluk yetkililerini aradılar. Sanırım konuştuğu kişi size hemen döneceğiz dediler, ki biz yakınlarda bir yerde kahvaltı yaptık, saat 13.00'te uygun olduğunu söyledi arayan kişi ve biz bir taksiye binerek konsolosluğa yöneldik. İkinci gidişimizde beden dilinden hiç endişe hissetmedim. "BU OLAY, KONSOLOSLUKTAKİ OLAYDAN GÜNLER ÖNCE OLMUŞTU"
Nikah tarihi alacağımızı da düşündükten sonra akşam yemek yeriz diye konuştuk, bu kısım beraber hayal kısmı."
Konsolosluğa içeri beraber girmeyi talep etmiştim, almadılar. İlk gidişindeki prosedürü bildiğimizi için bana telefonunu vererek gitti, sonra uzun bir bekleyiş başladı.
Cemal Bey ağır bir gribe yakalanmıştı bir program esnasında, hasta olduğunu söylemişti, beni katıldığı programa davet etmişti, o gün hastanede uzun bir süre kaldık. Burada kendisine bir şey olursa, arkadaşları, ailesi burada değil, ne yapabilirim diye sormuştum kendisine hastaneden dönerken, bana tavsiye edebileceğin biri var mı diye sormuştum. Bu olay, konsolosluktaki olaydan 4-5 gün kadar önce olmuştu. Bana Yasin Hoca'yı arayabilirsin, eski dostumdur dedi. Burası Türkiye, Türklerle ilgili kısım yoğunlukta olur, bunun için Yasin Hoca doğru isim olur dedi. Biz konsolosluğa giderken, aklıma bu geldi. Konsolosluğa giderken, başıma bir şey gelirse Yasin Hoca'yı ara gibi bir şey söylemedi. Bana sıkı sıkıya tembih etse, ciddi bir endişesi var ve ben çok geç aramışım büyük bir ihmal var demektir bu. İkinci gidişinde hiç tereddütü yoktu. Bu anlamda bu bilgi önemli."
Ben Cemal'in onlarla sohbet ettiğini, uzun süre geçtiği için ülkesinden çıktıktan sonra yaşadıklarını merak ettiklerini düşündüm, orada bir sohbet ortamı var diye düşündüm, beni bu düşünceye iten oraya girerken ki tutumuydu. Ben Suudi Arabistan konsolosluğunun böyle bir kumpas kurduğunu hissetsem oraya ilk ben koşarak girerdim. Uzun bir süre bekledim orada, aman kağıdı versinler de, yeter ki sohbet etsinler diye düşündüm, aklıma zerre böyle bir düşünce gelmedi. "KORKUTMAK İÇİN YAPILMIŞ OLABİLECEĞİNİ DÜŞÜNDÜM"
İlk etapta kötü bir şeyler olduğunu hissetmeye başladığımda, hemen kardeşime mesaj atarak konsolosluğun mesaisinin ne zaman bittiğini sordum, 15.30 dedi, ben buınu sorduğumda saat 16.00'dı. Birkaç arkadaşıma mesaj attım, çok büyük bir korkuya kapıldım. Kendimi yürüyecek halde bile hissetmedim, ama kalkıp bir şey yapmam gerekiyordu. Dünyadaki her şey aklımdan geçmeye başladı. İnanılmaz bir bağırma hissiyatı duydum. En yakın arkadaşımı yanıma gelmesi için çağırdım. Orada gördüğüm bir Türk çalışana Cemal Bey'i sordum, hayatımın kalanında bunu unutabileceğimi sanmıyorum Türk yetkili bana içeride kimsenin olmadığını, çıktıklarını söyledi. Belki haberi yoktur diye, hemen konsolosluğu aradım, kapıda olduğumu söyledim. Hemen dışarı çıktı bu kişi ve içeride kimsenin olmadığını, benim yanlışım olduğunu söyledi. Geçen sefer de burada beklediğimi söyledim, telefonu burada, benim yanıma gelirdi, o sırada çok büyük bir şey kaybettiğimi anladım. Çocuk sahibi değilim ama anneler böyle bir duygu hisseder sanırım. Hemen Yasin Bey'i ve Turan Kışlakçı'yı aradım. Cemal Bey'in çok yakını kendisi. Bu aramaları yaparken çok geç kaldım mı, bir şey oldu mu diye düşündüm. Sonra arkadaşım geldi, Turan ağabey geldi, onun aracılığıyla birkaç medya kuruluşu gelmeye başladı. Sonra bölgeden polisler gelmeye başladı. Hemen karakola giderek ifade verdim, şikayette bulundum. Gidip görevlilerle konuştular ama nasıl bir iletişim oldu aralarında bilmiyorum. O gün geceye kadar bekledim. İlk 1 saatte belki korkutmak için yapılmış olabileceğini düşündüm. Böyle bir şey aklıma hiç gelmedi. Aklıma gelmedi, gelmiş olsaydı ben de onunla girer ya da girmezdim içeri. Benimle evlenmesini hiç istemezdim, içimde çok büyük bir manevi sorumluluk kaldı. Evlenmek isteyen birinin başına böyle bir şey gelmesi hangi dilde açıklanır. Cemal Kaşıkçı gibi dünyaya mal olmuş, vatansever, milliyetçi birine böyle bir şey yapılması aklıma uzaktan yakında aklıma gelmedi. "SUUDİ ARABİSTAN'DAN ÖZEL UÇAKLARIN GELDİĞİ HABERİ..."
Takiben günlerde gitmeye devam ettik, çünkü böyle bir şeyin gerçek olması kadar olmama ihtimali de vardı. Dışarı çıkmış olsaydı kamera görüntüleri vardı, emniyet görüntülerinde görürdük. Bu bana çok büyük bir umuttu. Ta ki, Suudi Arabistan'dan özel uçakların geldiği haberi Türk medyasında çıktığı haberler bende başka bir duygu oluşturdu. İşin içidne benim sandığımdan çok daha büyük bir hadise olduğunu o gün anladım. O gün konsolosluğa gitmeyi bıraktım.
Bu konuyla alakalı soruşturma açıldı, Fatih Emniyet'e ifade verdim. Bilgisayarını evden alıp götürdüm. Evde kullandığı özel eşyalarından seçerek götürdüm, saç vs istenmişti.
Bu süreçte ailemin dışında kimse yoktu yanımda, özellikle babama çok teşekkür ederim. Meselenin hem siyasi hem hukuki hem insani boyutu var. Meselenin siyasi yönünde şahsım ve ailemle alakalı bir koruma durumu oldu. Bundan sonraki sürecin daha sağlıklı ilerlemesi açısından ailesiyle ilgili konuları geçsek daha iyi olur diye düşünüyorum.
"TRUMP SEMPATİK GÖRÜNMEK İSTEDİ"
Trump, Amerika'ya davet ettiği sürecin ilk günlerinde, sonrasında yaptığı açıklamalar birbiriyle zıttı, tamamen kamuoyunun sempatisini kazanmak için yaptığı açıklamalardı. Bir adım atması halinde Beyaz Saray'a gideceğimi söyledim, bunu New York Times'a yazdım. Trump'ın davetinden birkaç gün sonra Mike Pompeo aradı, bu kısımları kendisine söyledim. Şu ana kadar hiçbir şey bilmediklerini ,konuya vakıf olmadıklarını söyledi, açıklamaları çok siyasiydi, baş sağlığı diledi. Kendisine bana verebileceği yeni bir bilgi, belki, kamuoyuna söyleyemedikleri bir bilgi olup olmadığını sordum, hiçbir bilgilerinin olmadığı yanıtını verdi. Aramaları, sanırım Trump'ın konuşmalarından sonra ciddi olduklarını göstermek içindi. Amerika'ya gitmeyi düşünmüyorum. Amerika'nın siyasi yönetimi, bütün bu medya, yalan makaleler, ne kadar etkilelenerek buraya getirir bilmiyorum. Vicdani bir oluşum olacak mı, gidip gitmemem buna bağlı."