​Benim hikayem

Tam 17 yıl uyuşturucu kullandım. Bu 17 yılda her şeyimi kaybettim. Şirketimdeki son aracı satıp borçlarımı kapattım. Annem, babam ve down sendromlu kardeşimin yaşadığı ailemin evine döndüm. Onları 4 yıldır görmemiştim.

UYUŞTURUCU: ATEŞ ÇEMBERİ (3)

HAZIRLAYAN: YÜCEL KURAN

Kapıyı çaldım ve annem açtı. Oğlum diye feryat edip boynuma sarıldı. Ağladı. İçeri girdim. Babam oğlum diyerek şefkatle sarıldı. Oysaki geçen zamanda onlara çok çektirmiştim. Başka çarem olsa yine gelmezdim yüzüm yoktu bu eve gelmeye ama onlar şefkatle sardı beni. Babam olan oldu dedi. Bundan sonra önüne bak geçmişi unut biz yanındayız. Down sendromlu kardeşim Bekir de abicim diyerek sardı beni. Hiç param yoktu. Kokain servetimi her şeyimi almıştı elimden. Bana tek bir şey bıraktı. Bağımlılık. O içme isteği geçmedi. Kokain çok pahalı bir madde, benimse hiç param yoktu. Bir süre sonra bonzai ile tanıştım. 10 liraya alabiliyordum o zehri. Tam 2 sene o evde ve sokakta bonzai içtim. Bonzai içince bilinç gidiyor, bayılıyorsun. Bağırıp çağırıyorsun. Farkında bile değilsin. Tam iki sene. Bir engelli kardeş, bir anne ve baba ve içip her gün can çekişen ben. Bir akşam üstü yine binbir yalanla belki evin son ekmek parasını alıp bonzai aldım. Birazını dışarıda içtim ve eve geldim odama girdim. Kalan bonzaiyi içtim. Yine bayılmışım. Ayıldığımda, kendime geldiğimde annemin ağlama ve feryat sesleri her yeri inletiyordu. Engelli kardeşim bir köşeye sinmiş, dili uzamış, mosmor olmuş ağlıyordu. Babam odanın kapısında bekliyordu. Şaşırdım. Oysa ki hep annem beklerdi odamın kapısının önünde. İçip bayılınca sağı solu yakardım elimdeki sigarayla. Onun için nöbet tutardı annem saatlerce odamın kapısında. Bir terslik olduğunu anladım. Ne oldu baba dedim. Farkında değil misin annen seni öldürüyordu dedi. Farkında değil misin bizi öldürüyorsun. Değilsin tabi hiçbir şeyin farkında değilsin. Ben bonzai içince yine bayılmışım ve çırpınmaya başlamışım. Annem girmiş odama. Bir yastık almış yüzüme bastırıp beni boğmaya başlamış. Yastığı bastırmış, bastırmış, bastırmış. Artık son nefesimi verecekken babam yetişmiş. Kurtarmış beni ölümden.

Şimdi bir anne düşünün. Evladı gözünün önünde her gün can çekişiyor ve bir anne buna her gün şahitlik ediyor. Annem beni öldürüp kurtarmaya çalışmış aslında. Can çekişmesin yavrum artık dayanamıyorum demiş. Evlat katili olmayı göze alıp benim acı çekmemi sonlandırmak istemiş. Şimdi soruyorum size. Bir anne kaç kere ölür?

O günden sonra o evde yaşayamayacağımı, aileme bunu yapamayacağımı ve uyuşturucuyu da bırkamayacağımı anlamıştım. Evden çıktım ve sokaklarda yaşamaya başladım.

YAZI DİZİSİNİN BİRİNCİ BÖLÜMÜ İÇİN TIKLAYINIZ...

YAZI DİZİSİNİN İKİNCİ BÖLÜMÜ İÇİN TIKLAYINIZ...